هوش مصنوعی: شیرینی و زیبایی لبان تو به اندازه‌ای است که هیچ چیز دیگری نمی‌تواند با آن مقایسه شود. چهره‌ی تو آن‌قدر درخشان است که هیچ خورشید و ماهی نمی‌تواند به پای آن برسد.

هوش مصنوعی: لبم را بر لب تو می‌گذارم تا ببینم آیا ارتباطی با او دارد یا نه، که هیچ خوشی در این موضوع نیست.

هوش مصنوعی: من دهان تو را دیدم و متوجه شدم که آنچه می‌گفتم بی‌معناست و نباید در نظر هیچ کسی بیفتد.

هوش مصنوعی: من تعجب می‌کنم که چرا جهانیان، مثل من، دل خود را بر چیزی نمی‌گذارند.

هوش مصنوعی: من از دندان‌های تو شگفت‌زده‌ام که چگونه می‌تواند این‌قدر در نهان باشد و در هیچ‌چیز پیدا نیست.

هوش مصنوعی: در این مدت که از تو فاصله گرفته‌ام، انگار که هیچ چیز از عمرت را ندیده‌ام.

هوش مصنوعی: صبر و تحمل و دل مانند آب و روغن هستند که هیچگاه با هم مخلوط نمی‌شوند و نمی‌توانند با هم سازگاری داشته باشند.

هوش مصنوعی: تو غرق زیبایی و من نیز تحت تاثیر زیبایی تو هستم، اما تو از وجود من بی‌خبر هستی و من نیز از وجود خودم چیزی نمی‌دانم.

هوش مصنوعی: من نگرانم که عشق سیف به تو مثل کارهای دنیا به هیچ و پوچ تبدیل شود.