هوش مصنوعی: چشمان تو به خاطر زیبایی‌ات به خواب رفته‌اند و در زیر قوس ابرویت چیزهای پنهانی نهفته است.

هوش مصنوعی: هر بار که به خاطر شیطنت‌ها و نازهایشان می‌خوابم، بیدار می‌شوم و متوجه می‌شوم که حرف‌های تو مرا به جنجال می‌اندازد.

هوش مصنوعی: استخوانی را بیرون بینداز تا من مثل سگی در کوچه تو بدوم.

هوش مصنوعی: بسیاری از کسانی که به جان من آسیب زدند، باعث شدند حسن دلگیر و عشق کم رنگ شود.

هوش مصنوعی: هر کسی که مرا می‌بیند می‌پرسد که این حال و رفتار عجیب من به چه دلیلی است.

هوش مصنوعی: تو خیلی گیج و سردرگمی و نمی‌دانم چرا این‌طور شده‌ای که اینچنین بر سرت می‌زند.

هوش مصنوعی: ای کسی که چهره‌ات رنگی نداشته و دل من به خاطر بوی تو جان سپرده است.

هوش مصنوعی: لاله‌ای که از چهره‌ی تو به باغ گل‌ها می‌خندد، سرش را از رویت برمی‌دارد.

هوش مصنوعی: به دنبال زیبایی و خوشبویی بنفشه و مشک، همگان بر موی تو زینت و تزیین می‌کنند.