هوش مصنوعی: من هرگز از وصال یار سیر نمی‌شوم و طاقت دوری از او را ندارم، حتی یک لحظه نمی‌توانم بدون بوسه‌اش تحمل کنم.

هوش مصنوعی: از گلی که رنگش باعث شرمساری لاله می‌شود، چون بلبل، من هرگز از بهار سیر نمی‌شوم.

هوش مصنوعی: اگر تمام جهان را با گل‌های رنگارنگ پر کنند، باز هم از دیدن آن لاله‌زار سیر نمی‌شوم.

هوش مصنوعی: درخت زیبایی میوه‌ای خوشبو و دلربا به ثمر آورده است، اما من مانند درختی که شکوفه‌اش گلی نیست، از این شاخسار چیزی جز ناامیدی و بی‌ثمری نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: اگر مثل عود در آتش بسوزم، از شیرینی آن لذتی نمی‌برم.

هوش مصنوعی: اگر دشمنی با شمشیرش به من حمله کند، نمی‌توانم از دوستی آن معشوق زیبایم دل بَکَنم و از او دور شوم؛ زیرا عشق او در من آن‌قدر عمیق است که هیچ آسیب و خطری نمی‌تواند مرا از محبتش باز دارد.

هوش مصنوعی: گروهی که به انصاف قائل هستند، می‌گویند که شگفتی ندارد اگر معشوق از دیدن محبوب خسته نباشد.

هوش مصنوعی: وقتی که دوست جوان و شجاع مانند یک توپ بر سر پایم می‌نشیند، از آن سوار چابک هیچ‌گاه خستگی و سیر شدن احساس نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر من از دوست جدا شده و در خاک آرامیده باشم، باز هم کلامی از او را می‌گویم و هیچ حسی از شرمساری نخواهم داشت، زیرا دل‌سری در اینجا وجود ندارد.

هوش مصنوعی: زمانه هنوز به کسی به اندازه کافی روزی نداده و مثل سیف فرغانی، بسیاری در زندگی خود با مشکلات و کمبودها مواجه‌اند.