چون تو تمایلی به وصال نداری و من تحمل دوری و فراق تو را ندارم، می‌خواهم که صبر کنم اما توانایی‌اش را ندارم.

 تو به من هیچ علاقه‌ای نداری و دوری مرا راحت تحمل میکنی، اما من به تو علاقه‌مند هستم و دیگر صبر و تحملی برای من باقی نمانده است.

 عمر بدون دوست چه فایده‌ای دارد؟ و چه ارزشی دارد داشتن چشم اگر نمی‌توانی (حقیقتِ) چیزی را ببینی؟

 در کنار کوچه تو، به خاطر وفاداریِ خودم مانده‌ام، وگرنه نرفتن من ای دوست، به خاطر پا نداشتن من نیست.

 من مانند سگی هستم که هر کجا بروم، جایی برایم وجود دارد. پس بر در این خانه ماندنم، به خاطر نداشتن جا نیست.

 گفتی در این زمانه در هیچ کس وفایی وجود ندارد. اگرچه من وفادار هستم، اما چون تو اینگونه میگویی، پس حرف حرف توست.

 دل به دنبال آزادی است و می‌خواهد به هر شکل از دست تو رها شود، هرچند که می‌داند هیچ زیبایی به پای زیبایی تو نمی‌رسد.

 گوهر و مروارید درون دریا هم به نابی و زلالی تو نمی‌رسد، گل های روی شاخه درختان نیز به رعنایی و زیبایی تو نمی‌رسند.

 سیف فرغانی هر روز به سراغ تو می‌آید، اما بخت و سعادت این که تو یک شب پیش سیف فرغانی بیایی وجود ندارد.