هوش مصنوعی: عزیزم، بیا که من هیچ چیزی از جانم برایت دریغ نمی‌کنم. تو برایم مثل عید هستی و من برای تو جانم را فدای تو می‌کنم.

هوش مصنوعی: هرگز در دل کسی دوستی واقعی نخواهد شد اگر که او از محبت تو جانش را دریغ کند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که از آن من بوده و برای من ارزش دارد، ای جان، اگر خودم هم از آن گذشتم، آن را از من بگیر؛ چرا که هیچ چیز از تو برای من کم نیست.

هوش مصنوعی: عاشقان در مقابل فقر و تنگدستی، به طلا و نقره نمی‌اندیشند و از جان خود نیز برای عشق دریغ نمی‌کنند. آنها معتقدند که محبت و عشق از ثروت و دارایی باارزش‌تر است.

هوش مصنوعی: عشق تو مانند سلطانی است که در دل من مقام و قدرتی را مانند مملکت سلیمان بر پا کرده است و از این موضوع هیچ افسوسی ندارم.

هوش مصنوعی: اگرچه در سفره غذایی وجود ندارد، اما در خانه‌ام از مهمان‌نوازی هیچ چیزی کم نیست و به نحوی می‌توانم از مهمان خود پذیرایی کنم.

هوش مصنوعی: دل به خاطر غمت هیچ چیزی از دست نمی‌دهد و ما را از تخت پادشاهی هیچ کمبودی نیست.

هوش مصنوعی: دل از غم تو گفت که اگرچه شکسته‌ام، اما چون سفالی هستم که از تو بوی خوش و لطافت دارد، پس دردی ندارد.

هوش مصنوعی: سکندر، که در پی رسیدن به دنیا و ثروت است، از خضر، که نماد دانش و آگاهی است، می‌خواهد تا آب چشمه‌ای را که زندگی جاودان به همراه دارد، به او بدهد. او در این راه هیچ دریغی ندارد و بی‌توجهی به دنیا را نشانه‌ای از سعادت می‌داند.

هوش مصنوعی: در مسیر عشق تو، کسی که مرا دوست می‌دارد به مثابه دشمنی است. از انتقادهای خصمانه و سرزنش‌ها هیچ کم و کسری احساس نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: به خاطر تو، که نزد من بسیار ارزشمندی و مانند یوسف عزیز هستی، این گوسفند که متعلق به گرگان است برای من ارزش چندانی ندارد و برای تو قربانی می‌شود.

هوش مصنوعی: من پرنده‌ای هستم که به دنبال دانه‌هایم و تو نیز پرنده‌ای هستی که به دنبال دانه‌هایم. در این دنیای پر از پرندگان، از این دوستی و همزیستی ما هیچ چیزی کم نیست.

هوش مصنوعی: من از نان خود برای تو دریغ نمی‌زنم، ای دوست. اگر تو برای سگ خود از نان دریغ نمی‌کنی، من هم برای تو چیزی کم نمی‌گذارم.

هوش مصنوعی: اگر پسته شیرین‌تر از طوطی باشد، حیف است که این طوطی برای تو شکر را کم بگذارد.

هوش مصنوعی: لطفاً گوهر را بیاور و از محبوبان بخواه، زیرا برای آفتاب از گنجینه‌اش چیزی کم نیست.