سناییبخش ۶۷ - وَ إِنْ مِنْکُمْ إِلّا وارِدُها کانَ علی رَبِّکَ حَتْماً مَقْضیّاً
روزی از روزها به راهگذر
خرکی بر دکان آهنگر
از قضا می‌گذشت با هیمه
شرری جست از یکی نیمه
هیمه آتش گرفت یکسر سوخت
آخرالامر در میان خر سوخت
چون تو با هیمه بر سقر گذری
عجب ار بگذریّ و جان ببری
نگذری زانکه بس گرانباری
بر بارگران گرفتاری
خوردن و خفتن است عادت تو
بهره‌ت این است از سعادت تو
بخش ۶۶ - خسر الدنیا و الآخرة ذلک هو الخسران المبین: آن شنیدی که از سر سوزیبخش ۶۸ - فصل در اکل و شرب: ازپی لقمه‌ای چه ترش و چه شور
اطلاعات
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب شعری: مثنوی
منبع اولیه: طریق التحقیق دکتر مؤذنی
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
حاشیه ها
1389/07/11 16:10
کلام قاصر
بجای "و!ن منکم الا واردهاکان علی ذلک حتماً مقضیاً"
عبارت "وان منکم الا واردهاکان علی ذلک حتماً مقضیاً"
درست است.
---
پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.
1390/08/12 00:11
ناشناس
کان علی "ربک" حتماً مقضیا درست است.
ذلک درست نیست موفق باشید.
1396/08/18 16:11
سید ابراهیم جوادی
پر بارگران گرفتاری
زیر بار گران گرفتاری