سناییبخش ۵۹ - فصل فی الصبر والشکر
هر که را داد ایزدش توفیق
صبر و شکرش بود همیشه رفیق
این بکاهد بلا و محنت را
وان فزاید غنا و نعمت را
صبرتلخ است ازو بود حرجت
او دهد از بلا و غم فرجت
چون شکر ذوق شکر شیرین‌است
نعمت افزای و قوت آیین است
باد دایم به هر دو حال ترا
تا میسر شود کمال ترا
بخش ۵۸ - کَثْرَةُ الضَّحَکِ تُمیتُ القَلْبَ: بر تو بادا که خیره کم خندیبخش ۶۰ - الایمان نصفان، نصفه صبر ونصفه شکر: وقت ضر و عنا دل صابر
اطلاعات
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب شعری: مثنوی
منبع اولیه: طریق التحقیق دکتر مؤذنی
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.