هوش مصنوعی: بر اساس وضعیت آن کسی که مدتی دیوانه‌وار به سر می‌برد و در عذاب و رنج به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: در سراسر جهان مانند یک پرگار می‌چرخد و به طرز دایره‌وار از حرص و طمع حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: شاه با خوشحالی، زیبایی خود را نشان داد و جمع شدن و آرزوهای بی‌جا را غیرممکن ساخت.

هوش مصنوعی: من از دنیا و مردم آن خسته و دلزده شده‌ام و به دنبال پول و ثروت نیستم.

هوش مصنوعی: طبع من از نظم و نثر بیزار است، مانند اینکه از اسکندر پیروزی سریع بگریزم.

هوش مصنوعی: در این مکان، علم و خرد به من آموزش دادند که این نوشتهٔ شگفت‌انگیز چه اصولی دارد.

هوش مصنوعی: یادگاری از خودم را به یاد شاهی بزرگ و جان‌افزا به یادگار گذاشته‌ام که پر از معانی زیبا و دلپذیر است.

هوش مصنوعی: روش روز، راه را به این وادی نشان می‌دهد و این مسیر، فرد را به هدایت می‌رساند.

هوش مصنوعی: عقلای سالم باید از نوشیدن شراب خودبزرگ‌بینی و غرور دست بردارند، زیرا این کار باعث می‌شود آنها به بیراهه بروند.

هوش مصنوعی: نجات او در این است که یادگار خرد را در نظر داشته باشد.

هوش مصنوعی: من این تصنیف را با جان و دل ساخته‌ام و به راحتی به وجود نیامده است.

هوش مصنوعی: من بدن و روح خود را به هم پیوند داده‌ام تا بتوانم به حقیقتی عمیق دست یابم.

هوش مصنوعی: هرچند که در زمان غریبی و تنهایی، وقت صحبت کردن نیست، اما شعر من همچون من، غریب و خاص است.

هوش مصنوعی: با اینکه محل تولد من غزنین است، اما شعر من مانند طرح و نقش در چین زیبا و خاص است.

هوش مصنوعی: خاک غزنین، جایی که من از آن آمده‌ام، به اندازه من حکیم و خردمند ندارد. ای کاش آتش و باد در آنجا وجود نداشت و آب نیز به خوبی جریان نمی‌یافت.

هوش مصنوعی: برای حکمت و دانایی، حتی اگر با جمعی از مردم درگیر باشی، تو چرا از من فرار می‌کنی؟

هوش مصنوعی: ولی به خاطر خرد و دانایی لقمان، لقمه‌ای که او برداشت روی انبان باقی ماند.

هوش مصنوعی: می‌خواهم از تو سوالی بپرسم و خواهش می‌کنم که با خرد و درست‌گویی به من پاسخ بدهی.

هوش مصنوعی: در تمام جهان، از زمین تا کهکشان‌ها و ستاره‌های دوردست، هر چیزی وجود دارد.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به شعر و کلام عمیق، باید مانند سلیمان به دنبال سیمرغ، که نماد کمال و زیبایی است، باشی.

هوش مصنوعی: همه پرندگان آواز می‌خوانند، اما طوطی فقط از شکر و شیرینی صحبت می‌کند.