هوش مصنوعی: شما درباره‌ی پرنده‌ای که به عیسی شبیه است شنیده‌اید، حالا از خورشید بشنوید.

هوش مصنوعی: هرچند که من مانند خودم سخنی نمی‌گویم، اما بهتر از خودت کسی نیست که به سخن‌گویی گوش دهد.

هوش مصنوعی: اگرچه شاه به سخن آمد، من می‌دانم که او هم شنونده‌ای دارد.

هوش مصنوعی: چه بگویم از وضعیت خود، وقتی که در روشنایی و تاریکی خوب می‌دانم که پادشاه نیز آگاهی کامل دارد.

هوش مصنوعی: شعر من مانند خورشید روشن و درخشان است، اما علت و منبع آن در آسمان ناشناخته و پنهان مانده است.

هوش مصنوعی: همان‌طور که جان در وجود انسان است، نشانه‌ها و رفتارهای کسانی که تو را ستایش می‌کنند، نمایان است، اما حقیقت و ذات واقعی تو در خفا و پنهان باقی مانده است.

هوش مصنوعی: من مانند نرگس، زنبور و پیله هستم که از نظر ظاهر روشن و نمایانم، اما در باطن، پنهان و نهانم.

هوش مصنوعی: ماه هنگامی که از خورشید جدا می‌شود، به او نگاهی می‌اندازد و می‌خندد.

هوش مصنوعی: اگر کسی از بزرگان پنهان باشد، خندیدن او به جاست.

هوش مصنوعی: آواز خوشی از دور به گوش می‌رسد، مانند صدای دهل که از دور به گوش می‌آید و احساس شادی و نشاط را منتقل می‌کند.

هوش مصنوعی: به وضوح می‌توان گفت که من به شدت آسیب‌پذیر و ضعیف هستم، مانند دل شکیبا و تن بی‌قرار.

هوش مصنوعی: اگر بر افراز آسمان ماه نباشد، پس عطارد همیشه تنها خواهد بود.

هوش مصنوعی: مانند ابر هستم که از دستان تعدادی گل، قطرات آب در چشمانم و آتش در دلم احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: دیده و دل من همیشه در درگیری با آب و آتش هستند و این حالت ناخوشایند همیشه در زندگی من وجود دارد.

هوش مصنوعی: باد به دستور تو عمل می‌کند و در زیر فرمانت، سلطنت و قدرت تو را می‌پذیرد.

هوش مصنوعی: عقل و دانش و سخاوت تو باید مانند نگینی درخشان در زندگی‌ات جلوه‌گر باشد و همیشه در یاد و خاطر باقی بماند.

هوش مصنوعی: خداوند یار و دوستانت را بیافریند و او را بزرگ و با کرامت قرار دهد.