هوش مصنوعی: در زمان‌های گذشته، پدر و مادر تو هر کدام ویژگی‌های خاصی داشتند، اما تو نباید مثل یک خر و اسب به دیگران نگاه کنی. وقتی که اسمی از تو می‌آورند، نباید به خودت اجازه بدهی که دست کم گرفته شوی.

هوش مصنوعی: بدخو که از ازدواج نکردن به دنیا آمده، بدتر از اوست چون او بار سنگینی را بر دوش می‌کشد.

هوش مصنوعی: اگر کسی دین را با شعر و زیبایی کلام و ارزش‌های نیکو تزیین کند، او سالوس و نیرنگ‌باز نیست.

هوش مصنوعی: هر که با نگاهی تاریک و مشکوک به جهان بنگرد، طبیعتاً نتیجه‌اش هم چیزهای نادرستی خواهد بود.

هوش مصنوعی: ای بی‌خود، در پی شیطنت‌های یک شخص باهوش، مانند مگس برای صیقل دادن بر روی چیزها وقت صرف می‌کنی.

هوش مصنوعی: وقتی من از تو حرف می‌زنم، عقل من این را می‌گوید که درست است، حتی اگر من خودم در آن زمینه تخصصی نداشته باشم.

هوش مصنوعی: این بیت به بیان دو ویژگی متضاد می‌پردازد. یکی از آن‌ها که به طبیعت اشاره دارد، حالتی شورانگیز و فعال دارد، در حالی که دیگری مانند دست بهار است که باعث زیبایی و رنگ‌آمیزی می‌شود. به عبارت دیگر، رفتار و ویژگی‌های این دو معانی مختلفی از نشاط و زیبایی را به تصویر می‌کشند.

هوش مصنوعی: چشمان او مانند شراب برای مگس جذاب است، اما چشمان دیگران را همچون شکارچی، کرگس می‌بلعد.

هوش مصنوعی: نوحه‌خوانی و ناله‌کردن برای مصیبت‌ها و دردها به مراتب جذاب‌تر و پرمعناتر از سخنرانی‌های موعظه‌گونه و بی‌روح است.

هوش مصنوعی: زمانی که دانای عصر به حماقت افتاد، دل او به عشق و شوقی زنده و سرزنده گشت.

هوش مصنوعی: هرگز به خاطر یک نماز، خدا را تنها با دو دست و صورت شسته و بدون شستشوی پای خود عبادت نکن.

هوش مصنوعی: وقتی کسی در شرایطی خاص قرار می‌گیرد، مانند زن باردار که از خاک و آلودگی آگاه است، باید با احتیاط رفتار کند و از قرینگی و همراهی با افراد برجسته و مهم، همانند شاه و خواجه، دوری کند.

هوش مصنوعی: عجب نیست اگر مردی همسر دارد و هر دو سال یک بار همسرش باردار می‌شود.

هوش مصنوعی: نوحه‌گری که پس از تسلیم و به هم ریختگی، می‌گرید، نه از چشمانش، بلکه از عمق گلو و با تمام وجودش اشک می‌ریزد.

هوش مصنوعی: هر جا که گربه‌ای وجود داشته باشد، اگر در آنجا درختی هم باشد، نشانه‌ای از زندگی و خرمی در آن نخواهد بود و فقط خاکستر باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که کسی که کنایه به او زده می‌شود، دیگر وجود ندارد و توجه به او بی‌فایده است. در عوض، به خالق زیبایی‌ها (شیرآفرین) اشاره شده که همچون گربه‌ای زیبا و جذاب است. به طور کلی، حس ناامیدی از اشاره به گذشته و تمرکز بر زیبایی و جذابیت حال حاضر در این متن وجود دارد.

هوش مصنوعی: ای سرسبک من، با خوی و زندگی‌ات، لطفاً کمی صبر کن و ببین که سنگینی و دشواری‌ها چه معنایی دارند.

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که چهرهٔ تو را ندیده و از گفتار بی‌محتوای تو بی‌خبر است.

هوش مصنوعی: در حال حاضر از این حرف زدن فاصله می‌گیریم، زیرا من و تو در هر زمان به نوعی از یکدیگر جدا هستیم.

هوش مصنوعی: زمانی که مرگ سر برسد، تمامی شرایط و اوضاع به سرعت تغییر خواهد کرد.

هوش مصنوعی: من دیگر از این داستان‌ها و سخنان تو دست می‌کشم، زیرا این افکار به رازهایی دلنشین‌تر از اندیشه‌های من اشاره دارند.