هوش مصنوعی: آیا آن را شنیدی که رند با کمترین آزار، دستاره‌ای را از کسی گرفت؟

هوش مصنوعی: او از شادی و نشاط به سمت باغ دوید و آن دیگری به سوی قبرستان رفت.

هوش مصنوعی: یک نفر به دیگری گفت که من از روی بی‌احساسی و بی‌توجهی، دیدم که یک مرد با دل پاک و آرامی وجود دارد.

هوش مصنوعی: تو به سمت ما می‌آیی و در جستجوی چیزی هستی، غافل از اینکه در این طرف دنیای ما، کسی که در آن سو رفته‌است، آسایش و خوشی را با خود برده است.

هوش مصنوعی: مردی که دستار به سر دارد، فصلی به‌خوبی گفت: خوب گوش بده که آن (حرف) به اصل و بنیاد خود می‌گوید.

هوش مصنوعی: ای آقا، اگرچه از آن اتفاق دلگیر شدی، اما نتوانستی از بندهای زمانه رها شوی.

هوش مصنوعی: گاهی به جایی می‌روم که بی‌دلیل و بی‌هدف به سراغ باغ و زیستگاه خود می‌روم، اما در نهایت به آسایش و آرامش نمی‌رسد و در حقیقت خود را در مکان دیگری می‌یابم.

هوش مصنوعی: مدتی کوتاه صبر می‌کنم تا با این دو قبر رو به رو شوم.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره شده است که از خانه‌ای خیالی یا موقتی، مرگ با قدرت و هیجان به سوی ما می‌آید. این بیان حاکی از این است که مرگ به طور ناگهانی و غافلگیرکننده در حال نزدیک شدن است.

هوش مصنوعی: به زودی از مکانی که در آن زندگی می‌کند، او را به سوی من می‌آورند بدون هیچ زحمتی.

هوش مصنوعی: کسی که از راز دل و چیزهای پنهان آگاه است، همه حقایق و مشکلات من را از من می‌گیرد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که تا زمانی که ما به حال خود غمگین و ناتوان هستیم، عیب و نقص‌های خود را بهتر می‌بینیم و در نهایت، این نگاه ما به خود باعث می‌شود که در لحظه مرگ، از واقعیت وجود خود بیشتر آگاه شویم.

هوش مصنوعی: از خویشاوندانی که اینچنین هستند، چه فکری می‌توان کرد؟ آیا در این نوع رابطه‌ای خوشی وجود دارد؟

هوش مصنوعی: اگر مبنای دین مانند پرچم بلندی بر افراشته شود، با این مبنا می‌توان به طور تمسخرآمیزی به باورها و اصول آن نگریست.

هوش مصنوعی: دوست ناخوشایند من به سویی می‌آید که شبیه به موی بلند و زیبا است.

هوش مصنوعی: اگر بدی را کنار بگذاری و از آن بگذری، می‌توانی از مشکلات و تلخی‌های زندگی دوری کنی.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، ارزش انسان به ایمان اوست و نه به وابستگی‌های خانوادگی یا نسب و نژاد او.

هوش مصنوعی: تخم‌هایی که در آن‌ها تمایل و اشتیاقی وجود ندارد، جز روز قیامت نتیجه‌ای نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: در روز حشر، نوبت به خاک و جسم نمی‌رسد، بلکه نوبت به دین و اعمال انسان‌ها خواهد بود. در آن روز، حساب و کتاب اعمال در پیش است و اهمیت دین و کارهای نیک بیشتر نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: صبر کن تا نسلی که در زمان شگفتی به وجود می‌آید، از آسیب‌های تو رهایی یابد.

هوش مصنوعی: اگر کسی به تو کمک نمی‌کند و به تو نمی‌رسد، نمی‌توانی از او انتظار داشته باشی که نیازهای تو را برآورده کند، حتی اگر او آشکارا نشان دهد که می‌خواهد به تو کمک کند. در واقع، در زمان نیاز، اگر بتوانی بقا داشته باشی، باید بر روی خودت حساب کنی و به دیگران وابسته نباشی.

هوش مصنوعی: اگر کمیکی به سمت جانش حمله کند، بچه را به لقمه‌ای برای خوردن تبدیل می‌کند.

هوش مصنوعی: این بیتی اشاره دارد به اینکه انسان‌ها به‌گونه‌ای مشابه به محیط و اطرافیان خود تبدیل می‌شوند. به عبارتی دیگر، انسان‌ها تحت تأثیر افرادی که با آن‌ها در ارتباط هستند، رفتار و نگرش‌هایشان شکل می‌گیرد. به همین ترتیب، دیدگاه‌ها و رفتارهای ما تحت تأثیر دوستان و همسالان قرار می‌گیرد و به همین دلیل برخی از خصوصیات ما مشابه آن‌ها می‌شود.

هوش مصنوعی: تا زمانی که سایه درخت برقرار است، زندگی و آسایش وجود دارد؛ اما وقتی برگ‌ها بریزند، آن زندگی و آسایش نیز از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: اگر خرمن او از دانه پر باشد، مانند پشک به نظر می‌رسد و وقتی بر روی آن نشستی، به افق نظر می‌کند انگار گوهر است.

هوش مصنوعی: اگر سالی هیچ بارانی نبارد، کشاورز باید زودتر به درمان زمین بپردازد.

هوش مصنوعی: ننگی که بر آسمان بلند رفته، به گونه‌ای است که نامش ناپدید شده و به زمین ریشه ندارد.

هوش مصنوعی: کشاورز به کارش مشغول شد و برای برداشت محصول، نان و دوغ برداشته و ابزارهایی مانند ماله، جفت، داس و یوغ را هم همراه خود برد.

هوش مصنوعی: اگر با چنین مردمانی نسبت خویشاوندی برقرار کنی، به جز از دردسر و مشکلات چیزی نصیبت نخواهد شد.

هوش مصنوعی: دوست کسی باشد که در شب‌های خوشی و شادمانی همراهت باشد و در روزهای سخت و نیاز، الهام‌بخش و حامی‌ات باشد.