هوش مصنوعی: دولت و حکومت در حال حاضر از امنیت و عدالت دور است. هر کسی که ستمگرتر باشد، سلطنت و قدرت بیشتری دارد.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی که حکمرانی جاویدان بر زمین داشته باشی، باید بر خودت تسلط داشته باشی.

هوش مصنوعی: همچون آفتاب باش که بدون حاشیه و با صداقت سخن می‌گوید، اما در مواقع لازم، به شدت و با قدرت عمل کن.

هوش مصنوعی: زمان خوشی و لذت به سراغت آمده است، آن را انتخاب کن. اما زمانی که پیروزی و موفقیت پیش روی تو است، آن را نادیده نگیری.

هوش مصنوعی: از دشمنان دور شو، حتی اگر یک لحظه هم باشد، به خون آنانی که با تو مخالف‌اند.

هوش مصنوعی: زندگی‌ات را به‌خوبی و با تلاش بگذران و مانند علی، از طمع و حرص دوری کن.

هوش مصنوعی: نفس و حرص را دشمن خود بدان و سعی کن خود را از شر آنها نجات دهی.

هوش مصنوعی: شخصی که به حرص و طمع دچار می‌شود، باید به او تلخی و سختی‌های زندگی را بچشاند تا در نهایت به آرامش و زندگی بهتر برسد. در واقع، حرص و طمع مانند یک دمنوش مضر است که انسان را به ناتوانی و رکود می‌کشاند، انگار که روح انسان در دنیای مادی در گل مانده و قادر به حرکت نیست.

هوش مصنوعی: عدالت را برپا کن و ظلم را محکم کن، مانند چهار میخی که در چاه زده می‌شود.

هوش مصنوعی: پایه و ریشه‌ هنر و زیبایی در داشتن فردی با سیرت عادلانه است، در حالی که بخشی از روح و زندگی کسی که بخیل است دچار آسیب و مشکل می‌شود.

هوش مصنوعی: سیره و اخلاق ظالمی که در او ظلم و ستم وجود دارد، از ظاهری آراسته و عادلانه که در ظاهر یک شاه وجود دارد، بدتر است. حتی اگر سلطنت او به زیبایی بهشت هم باشد، باز هم این سیره ناپسند او را زشت‌تر می‌کند.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به تفاوت بین قوانین خشک و سخت و نیاز واقعی انسان‌ها اشاره می‌کند. او می‌گوید که قوانین بدون احساسات و درک عمیق از نیازهای انسان حیات را به سختی می‌گذرانند. در دنیای واقعی، انسان‌ها به چیزهایی عمیق‌تر و معنایی‌تر از صرفاً قوانین نیازمندند؛ مانند محبت و دوستی. در نتیجه، او از خدا می‌خواهد که به او احساسات و آگاهی بیشتری بدهد تا بتواند به دیگران کمک کند و تشنگی واقعی روح را سیراب کند.

هوش مصنوعی: اگر دستان مردان به مانند دستان زنان باشد، کشور نه پویایی خواهد داشت و نه جانی.

هوش مصنوعی: ستم و بیداد دولت و مذهب به همراه نظری سرسخت و خشن ظاهر شده است.

هوش مصنوعی: با قدرت معقول و تدبیر خواجه و همچنین با قدرت سلاح و سلطه پادشاه، دین و حکومت به دو بخش تقسیم می‌شود.

هوش مصنوعی: هرچند که عقل و تدبیر در اختیار پادشاه است، اما بدون قدرت و نیروی عملی، هیچ کارایی ندارد.

هوش مصنوعی: تیغ چکشی در دست تو، تنها یک مشت خس را به رعب می‌اندازد و تیغ آن‌ها برای تو کافی نیست.

هوش مصنوعی: از چوبین گرزی که بر گردن آسمان کوبیده می‌شود، بBreak کن و در کنش خود، همچون شمعی که در مقابل آتش می‌ماند، زندگی را با تمام وجود از آن خود کن.

هوش مصنوعی: شاه همانند آفتاب است و ابر، محافظ و نگهبان اوست، همچنین نیز در دستش نیز سلاح‌هایی چون نیزه و شمشیر وجود دارد.

هوش مصنوعی: محافظت و دعاها و سایهٔ خانه برای امنیت و آرامش کودک و افراد ناتوان است.