هوش مصنوعی: شاه محمود زاولی روزی در بهار به شکار رفت.

هوش مصنوعی: شاه با گروهی از افراد ویژه و برگزیده، به شکار رفت و در این مسیر از حمایت و پناه آنها بهره‌مند شد.

هوش مصنوعی: از کنار شاه، آهویی به راه افتاد که به خاطر تو، از طرف صبح با شتاب حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: اسب شاه با سرعت تمام در پی صید می‌تازد تا او را از قید و بندهایش سبک‌تر کند.

هوش مصنوعی: هر چه به جستجوی شاه بیشتر بشتابیم، شکار بی‌ارزش کمتر نصیبمان می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که پادشاه از سپاه خود جدا شد، دیگر هیچ آهوئی را در اطراف خود ندید.

هوش مصنوعی: در پی شکار، وقتی که حیران و سردرگم شد، راهش را به طرف لشکر تغییر داد و اسبش را به سمتی دیگر راند.

هوش مصنوعی: در اینجا به تصویری از یک دهکده ویران اشاره شده است که در آن هیچ نشانه‌ای از ساخت و ساز یا زندگی انسانی باقی نمانده است. این مکان به شدت خراب شده و آثار گذشته‌اش ناپدید شده است.

هوش مصنوعی: پادشاه دست نیاز به سوی سرزمین ویران دراز کرد و اظهار ارادت و محبت نسبت به آنجا کرد.

هوش مصنوعی: در آن دهی که ویران شده، باره‌ای برانید و به سوی شکار آهوان بروید، همانند شیران.

هوش مصنوعی: او مانند بادی آزاد و رها از قید و بند، با سرعت وارد شد.

هوش مصنوعی: زمانی که از خواسته‌اش رهایی یافت، به سوی لشکر رفت و مانند باد سریع و پرشتاب حرکت کرد.

هوش مصنوعی: سپس وقتی که پادشاه به نزدیک دیوار رسید، نگاهی به آن دیوار انداخت.

هوش مصنوعی: در دیوار یک شکاف مشاهده کرد که در آن، جامه‌ای دیده می‌شود که به رنگ سیاه و تیره است، مانند رنگ قارچ.

هوش مصنوعی: نسیمی از شکاف گوشهٔ چادر می‌وزد و گاهی به سمت بالا می‌رود.

هوش مصنوعی: خسرو جوان، جامه‌ای را که به دوش داشت، از آنجا کنار زد و به بیرون پرتاب کرد.

هوش مصنوعی: لباس قدیمی و کهنه‌ای بر زمین افتاده و بخاطر فرسودگی، بندهای آن هم از هم باز شده است.

هوش مصنوعی: پنج دینار در آن مبلغی بود که با دقت و هنرمندی ضرب شده و بر آن نام افریدون حک شده بود.

هوش مصنوعی: پادشاه از این اتفاق بسیار خوشحال شد و با تمام شکوه و بزرگی خود به فال نیکو نگریست.

هوش مصنوعی: او چیزی را برداشت و در جیب خود گذاشت، و بر این کار او هیچ عیبی نیست.

هوش مصنوعی: اگر خداوند نقره را گرامی داشته است، پس تو نیز باید آن را با احترام و ارزشمند بشماری.

هوش مصنوعی: اگر کسی دوستی نیکو و عزیز دارد، نباید او را خوار و کوچک بشمارد؛ زیرا این کار باعث ذلت و خوار شدن خود فرد نیز خواهد شد.

هوش مصنوعی: در آن مکان بیش از این نماند و بار را بر دوش گذاشته و به سرعت حرکت کرد.

هوش مصنوعی: به سلامت به سوی میدان جنگ بازگشت، در حالی که خوشحال و شاداب بود.

هوش مصنوعی: شاه خواسته بود که پنج هزار دینار به دست آورد، و در عوض، دوست و یار خود را به خاطر آن به دست آورد.

هوش مصنوعی: شاه همه چیز را به گداها عطا کرد، چرا که از شاهی چنین بخششی شایسته است.

هوش مصنوعی: پس از آن که پادشاه به شکار رفت، آرزوی وطنش و دوستش در دلش بیشتر شد.

هوش مصنوعی: اگر در آن ویرانی، مانند باد، بر اسب خود برانید، یاد آن روزگار و ثروت را به ذهن خواهید آورد.

هوش مصنوعی: هر کسی که در جایی خوشی و سرزندگی ببینید، دلش آن مکان را انتخاب می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که به آن مکان خاص رسید، شادی و خوشحالی در دلش موج زد.

هوش مصنوعی: دل آدمی آرام نمی‌گیرد، مگر اینکه محبوبش را ببیند و در کنار او باشد.

هوش مصنوعی: ای خواجه، این نکته کوچک را ناچیز مگیر، زیرا نفس انسان به پذیرش و تسلیم کردن اموری از این دست تمایل دارد.