هوش مصنوعی: یک سوار یا شانه‌ای در یک دهکده، در حالت مستی و خوش‌حالی، به پای مرغی که متعلق به یک معلم بود، آسیب رساند و آن را شکست.

هوش مصنوعی: روز دیگر، معلم بی‌دین به سراغ بت رفت تا از او نفرین کند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که این گفته‌ها در دهان مردم پخش شد و همه از آن صحبت کردند. برخی پرسیدند که این سخن از چه کسی است و چه شخصیتی آن را گفته است.

هوش مصنوعی: حکایت مرغ و نگهبان و زاهد را به نوشروان منتقل کرد.

هوش مصنوعی: کسی از طرف خود به سفر فرستاد تا هر دو را به پیش شاه بیاورد.

هوش مصنوعی: دل و جان انسان در این موضوع به هم پیوسته و پس از آنکه بار مسئولیت را بر دوش کشید، به آرامش و سکون دست یافته است.

هوش مصنوعی: شحنه هر دو را دعوت کرد و مرغ را خواست. به شحنه گفت اگر راست بگویی، حرفی بزن.

هوش مصنوعی: اگر مرغ بی‌زبان گناهی کرده، من از روزگار تو غم و درد بیشتری را احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: کسی که جان دارد اما نمی‌تواند صحبت کند، تو چه دانی که او چه رنجی را تحمل می‌کند؟

هوش مصنوعی: به دقت به حرف‌های من گوش کن، زیرا اگر به خوبی این را درک نکنی، ممکن است دچار اشتباه شوی.

هوش مصنوعی: اگر یکی از پاهای او مانند پای تو باشد، خداوند از من به خاطر این موضوع خشنود خواهد شد.

هوش مصنوعی: من چه کنم که در عشق تو، پاهای من به شدت آسیب دیده و خون شحنه در درونم به تلخی می‌نشیند؟

هوش مصنوعی: ناگهان، شحنه (دژخیم) چنگ به چنگ، گرزی را از دستش انداخت و هر دو پای او را خرد و شکسته کرد.

هوش مصنوعی: شحنه را از جایش برداشتند و در دستان خود گرفته، دو پایش را به حرکت درآوردند.

هوش مصنوعی: معلم به خاطر اشتباهش احساس شرم و خجالت کرد و سرش را به پایین انداخت.

هوش مصنوعی: به خاطر عذاب و کیفرها، راهب بدشانس مورد توجه قرار گرفت و پاداشی نیز دریافت کرد.

هوش مصنوعی: مردی که به معلم خود مرغی داده بود، به جای آن بره‌ای به او داد. این موضوع نشان داد که او به معلم خود چه احترامی قائل است.

هوش مصنوعی: تا قیامت مردم در هر سنی از انصاف و عدالت نوشروان یاد خواهند کرد.