هوش مصنوعی: روزی از روزهای بهاری، محمود زاولی به منظور شکار رفت.

هوش مصنوعی: یک زال در کنار جاده نشسته و به خاطر ظلم و ستم اطرافش، رنگ و رویش سیاه شده است.

هوش مصنوعی: به سبب ظلم و ستم، لباس من از بالا تا پایین پاره شده است.

هوش مصنوعی: هر بار که به تو ندا میزنم، ای پادشاه، فریاد من چیست و این ستم و ناعدالتی چه معنایی دارد؟

هوش مصنوعی: چاوشی رفت تا از دور شاه و دستورش را ببیند.

هوش مصنوعی: محمود اسب را بر زال می‌تازد تا از او درباره‌ی وضعیت‌ها و وقایع گذشته بپرسد.

هوش مصنوعی: این چه غوغا و هیاهو و فریاد بی‌دلیلی است؟ بگو ببینم این ناراحتی از کجاست که بر تو ظلم می‌شود.

هوش مصنوعی: پیرمردی ضعیف و بزرگسال، با چهره‌ای غمگین، به شدت با حسرت به آب نگاه می‌کند و اشک از چشمانش سرازیر است.

هوش مصنوعی: گفت زال، من که پیر و ضعیف هستم و دارای زندگی ساده‌ای هستم، هیچ‌کس از مقدار دارایی یا نداشتن من ناراحت نمی‌شود.

هوش مصنوعی: من پسری دارم و دو دختر کوچک، که پدرشان دو سال پیش فوت کرده است.

هوش مصنوعی: به خاطر نگرانی‌های زندگی و نیازمندی‌ها، به راه درویشان می‌روم و تلاش می‌کنم.

هوش مصنوعی: در زمان برداشت و کاشت محصولاتی مانند ارزن، باقلی، گندم و جو، من به جمع‌آوری و برداشت آنها می‌پردازم.

هوش مصنوعی: سال‌ها تا سال نان من از همان خواهد بود که تو نگویی من آدم تنبلی هستم.

هوش مصنوعی: دلیل رفتار نامناسب تو با من چیست؟ امروز مشخص است، اما فردا چه خواهد شد؟

هوش مصنوعی: مدت زیادی است که ظلم و آزار به مردم و آسیب به اموال یتیمان ادامه دارد.

هوش مصنوعی: در آن زمان، در دهکده‌ای زندگی می‌کردم که شخصی را به عنوان مزدور خود داشتند تا برای من یک سبد انگور بیاورد.

هوش مصنوعی: دیروز شب ماه بود و من از شادی مزد گرفتم تا به کاروانسرا بروم.

هوش مصنوعی: پنچ نفر از قضا به سراغ من آمدند و آنها یکی از من را صدا زدند.

هوش مصنوعی: سبدی که از گردنم برداشتند، باعث شد که من از درد و غم فریاد بزنم.

هوش مصنوعی: شخص دیگری آمد و من چوبی زدم تا اجازه ندهد از من آشوبی به وجود بیاید.

هوش مصنوعی: گفتم این کیست که ممکن است از من جدا شده و به صورت دود برآمده باشد.

هوش مصنوعی: شاه محمود می‌گوید: ای موجود زنده، از این ترس و وحشت چه هدفی داری؟

هوش مصنوعی: به خودت و روح خود آسیب نرسان، مراقب باش که راه را درست انتخاب کنی و فریاد نزن.

هوش مصنوعی: من از صحبت‌های او ترسیدم و از او درباره راه روشن سوال کردم.

هوش مصنوعی: من در مسیر تو شتابان دویدم، اما ناگهان همه آرامش و صبرم از بین رفت.

هوش مصنوعی: من احوال خود را به تو توضیح دادم، پس از دعای من نگران باش که ممکن است تأثیرگذار باشد.

هوش مصنوعی: اگر از تو درخواستی را نداشته باشم، صبح هنگام نزد او به پا خواهم شد و فریاد میزنم.

هوش مصنوعی: ناگفته نماند که ناله و فریاد یک فرد بی‌پناه در زمان سحر، اثرش از تیر و تیرکمان و نیزه هم بیشتر و دردناک‌تر است.

هوش مصنوعی: در سحرگاه، دعاهای مظلومان همراه با ناله و گریهٔ محرومان به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر شیر نیرومند را به زنجیر بکشند، از ظلم و ستم پادشاه، دامنش را رها کن.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند در تاریکی شب کاری را انجام دهد که تو در یک سال انجام می‌دهی.

هوش مصنوعی: اگر تو به انصاف عمل نکنی، روزی از دارایی‌ات هم خوشحال نخواهی بود.

هوش مصنوعی: این چه نوع نادرستی و ستمکاری است و چه کسی می‌تواند تا این حد بر دیگران ظلم کند و قدرت‌طلب باشد؟

هوش مصنوعی: اگر در سرزمین عدل و انصاف بودی، حتی وزش بادی از من نمی‌بردی.

هوش مصنوعی: در نهایت، باید به یاد جمع شدن انسان‌ها در روز قیامت بود و درباره پادشاهی که عدالت و انصاف را برقرار کرده است، صحبت کرد.

هوش مصنوعی: تخت پادشاهی ناداوری و ظلم زیادی را دیده است و هر کسی در زندگی خود شاهد این گونه رفتارها بوده است.

هوش مصنوعی: زندگی تو به سرعت می‌گذرد و ناگهان ممکن است دیگران از بهره‌های آن استفاده کنند.

هوش مصنوعی: او اموال مردم را خورد و در آن روز تو باید پاسخگویی. چطور می‌توانی جواب بدهی؟

هوش مصنوعی: در آن روزی که صدایت به گوش کسی نمی‌رسد، نه بنده‌ای به کمک می‌آید و نه آزاده‌ای.

هوش مصنوعی: محمود از آویلی در برابر آن پیر سالخورده و باتجربه که زبانش بسیار شیواست، دچار حیرت و شگفتی شده است.

هوش مصنوعی: با اندوه بسیار از صحبت‌های او گریه کرد و گفت: ما را به این حال، چگونه می‌توان زیست؟

هوش مصنوعی: تا زمانی که زنی مزدور وجود دارد، نمی‌توان از تاکستان انگور به سمت خانه برد.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، زمانی که حقیقت‌ها روشن می‌شود، از من خواهند پرسید که آیا از نادانی‌ام خوشحالم یا نه.

هوش مصنوعی: اگر پادشاهی وجود داشته باشد یا نداشته باشد، این موضوع برای من اهمیت ندارد؛ آنچه برایم دردآور است، ننگی است که از نام من به دوش دارم.

هوش مصنوعی: اگر دشمن من همین زن پیر باشد، در روز قیامت برای من چه چاره‌ای وجود دارد؟

هوش مصنوعی: اگر زن از من راضی نباشد، در روز قیامت حالش چقدر بد خواهد بود.

هوش مصنوعی: در نهایت به این فکر بیفت که آن‌ها چه کسی هستند که بخواهند زحمت فقرا را نشان دهند.

هوش مصنوعی: زال را نزد خود خواند و به او گفت: آنچه را که می‌خواهی به زبان بیاور و خواسته‌ات را بگو.

هوش مصنوعی: زال با اندوه بسیار گریست و به شاه گفت: "هرچند که از مال و ثروت بی بهره شدم، اما..."

هوش مصنوعی: اگر به من صد گنج هم بدهی، هرگز از جانم این رنج و درد کاسته نخواهد شد.

هوش مصنوعی: خسرو باید برای برقراری انصاف و عدالت تلاش کند، وگرنه هر فرد می‌تواند اقداماتی را از پشت سر انسان‌های دیگر انجام دهد.

هوش مصنوعی: باید ببینم چه روی خواهد داد که اگر تو همانند پادشاهی باشی، نسیمی از سمت من بگذرد و چیز ناچیزی مثل کاه را از من برباید.

هوش مصنوعی: پادشاه جهان به خدا و پیامبر و قرآن سوگند خورد.

هوش مصنوعی: گفت هر پنجتا را به دندان بگیرم و از اینجا به جلو ببرم.

هوش مصنوعی: فورا هر پنج نفر را آوردند و گردنشان را به سمت ریسمان بردند.

هوش مصنوعی: هر کس را که لشکر گرفته بود، به گوشه‌ای انداختند و از نظرها پنهان کردند و جاری شدن خون را آغاز کردند.

هوش مصنوعی: زال به کسی می‌گوید که آیا از این موضوع راضی هستی که بر کسانی که به دیگران آسیب می‌زنند، این سرنوشت افتاده است؟

هوش مصنوعی: باغی به او هدیه دادند تا از آن، هم سخاوت و هم عدالت را تجربه کند.

هوش مصنوعی: برای اینکه ملک و دین آرامش یابد، خسرو باید به این شکل باشد که شایسته است.

هوش مصنوعی: هر کسی که در امور دنیوی و دینی به این صورت عمل کند، شایسته ستایش و تشکر است.

هوش مصنوعی: وقتی که تو دست انصاف را باز کنی، این دنیا به شوق و شادی پر می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر نیکوکاری کنی، پاداش آن را در جهانی جاودانه خواهی یافت و به بقای ابدی دست خواهی یافت.