هوش مصنوعی: روزی در منطقه‌ای پر از سرخس، مجلس باشکوه و گرمی برپا بود.

هوش مصنوعی: مجلس پر از گریه و زاری بود و در آن، شخصیت والایی بحث می‌کرد که مایه افتخار زمان و دین بود.

هوش مصنوعی: او مانند موسی، به شوقی که دارد، بر فراز کوه طور قرار گرفته است و به افتخارات محمد منصور می‌بالد.

هوش مصنوعی: من در آن مجلس حاضر بودم و از آن گفتار در قلبم آرامش پیدا کردم.

هوش مصنوعی: این داستان با نگاهی عمیق به بیان نکات کلیدی می‌پردازد و معانی ارزشمندی را در خود نهان کرده است که به صورت رمزآلود ارائه می‌شود.

هوش مصنوعی: این را گوش کن که این سخن قوی و محکم است: تنها در جایی که رابطه‌ای بین استاد و شاگرد وجود داشته باشد، می‌توان به نتیجه‌ای رسید.

هوش مصنوعی: در حالتی که دیو در دفاعی مشغول بود، به زمین افتاد مانند کسی که در حال رقص و سماع است.

هوش مصنوعی: هر دو به حالت وجد و شوق فراوانی در آمده بودند و از تمام مسائل حلال و حرام گذشته و غرق در عشق و شور شدند.

هوش مصنوعی: پیرمرد در حالت شادی و شوق، هوس رقصیدنش او را واداشت که به این کار بپردازد.

هوش مصنوعی: مردی را می‌بیند که به آرامی زیر کمربندش، زنجیری بسته است.

هوش مصنوعی: گفت: ای سالخورده، این امانت کیست؟ و این زنجیری که به کمر تو بسته شده، چیست؟

هوش مصنوعی: پیر به او گفت: ای فضول، وقتی راز را دیدی، باید سکوت کنی و ساکت بمانی.

هوش مصنوعی: اینجا دینداری و حفاظت از روح را با یکدیگر مقایسه کرده‌اند. در این مفهوم، به جای اینکه شخص به خود زنجیر بزند یا خود را محدود کند، او باید مراقب روح خود باشد و آن را به آب حیات و نعمت‌های الهی آبیاری کند. با این نگرش، روح انسان مثل باغی است که برای رشد و شکوفایی به مراقبت و نگهداری نیاز دارد.

هوش مصنوعی: من برای مقابله با خشم نفس و دوری از دین، خود را به زحمت نمی‌اندازم، چرا که این کار برای من عادت شده است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که فردی بی‌احترام و ناچیز در نظر مردم، هرچه در زمینه‌ی دین نشان دهد، در واقع خیانت به اصول آن است. به عبارتی دیگر، اگر کسی که ارزشی ندارد در بین بزرگان مذهب قرار بگیرد، نشان‌دهنده‌ی نادرستی و بی‌ارزشی آن کار است.

هوش مصنوعی: هر صبح که کسی از خواب بیدار می‌شود، می‌تواند به موقعیتی تبدیل شود که باعث ایجاد مشکلات و ناپی‌مانی در جامعه شود.

هوش مصنوعی: من این زنار را به او عرضه می‌کنم تا از افکار نادرست و اشتباه بیدار شود.

هوش مصنوعی: می‌گویم ای کافر، شخصی که این ویژگی‌ها را دارد، چطور می‌تواند حتی یک ذره ایمان داشته باشد؟

هوش مصنوعی: افرادی که در آتش عذاب به سر می‌برند، شایستگی نور و روشنی را ندارند و مانند دامی هستند که نمی‌توانند به جایی پاک و مقدس راه پیدا کنند.

هوش مصنوعی: به هنگام خطر، هیچ‌کس از انسان‌ها شر خود را نمی‌شناسد و همه از خود بهتر می‌نمایند.

هوش مصنوعی: در اثر نادانی و ناآگاهی، از خودبزرگ‌بینی و کینه‌ورزی برنخیزید و در دل خود جای ندهید.

هوش مصنوعی: من تلاش می‌کنم تا با این شیوه، او را از خودبزرگ بینی و غرور دور کنم، چه در شب و چه در روز.

هوش مصنوعی: من از زیان او در امان بودم و خودم هم به خاطر نگاهش تحت تأثیر مثبت قرار نگرفتم.