هوش مصنوعی: زندگی هر انسان همچون فرشی است که با سرنوشت و تقدیرش بافته شده است، و این سرنوشت به دست دو نیروی متفاوت، یکی از شرق و دیگری از غرب، رقم خورده است.

هوش مصنوعی: ای کسی که آداب را نیاموخته‌ای، از آموزگار ادب بیاموز و از ملوانی که دریا را می‌شناسد، درس بگیر.

هوش مصنوعی: آموختن آداب را از این پس فراموش نکن، چون اگر از مردم زمین چیزی نیاموختی، نتوانی به خوبی رفتار کنی.

هوش مصنوعی: کفن از درد تو نمی‌تواند ساخته شود، چون این کار را تنها تو در طول روز و شب می‌کنی.

هوش مصنوعی: اندوهی که به دل داریم، مانند پارچه‌ای است که بر تن ماست. آن پارچه در نهایت به کفن تبدیل می‌شود، نشان‌دهنده این است که سختی‌ها و غم‌ها می‌توانند پایانی در زندگی داشته باشند.

هوش مصنوعی: تو در دوختن پیرهنت مهارت زیادی داری و آنقدر با دقت کار کرده‌ای که حتی هنگام کار، این پیرهنت مثل کفن به تن تو چسبیده است.

هوش مصنوعی: با تو همه ی این غرور و خودپسندی و آرزوها تا آخرین لحظه همراه است و بس.

هوش مصنوعی: پس از آن، محبوب تو نه تنها در امور مذهبی، بلکه در خوبی‌ها و بدی‌ها نیز همدل و همراه تو بود.

هوش مصنوعی: خوبی تو بهشتی می‌شود و بدی تو دوزخی می‌گردد.

هوش مصنوعی: به خاطر حرص و حسدی که داری، در میان آتش رنج و درد به سر می‌بری، مثل کسی که در دنیای پر از ترفند و فریب گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: وقتی از دنیای مادی و مشکلات آن عبور می‌کنی، مانند آتش‌سوزی که هیزم را می‌سوزاند، خودت را از تاثیرات دشوار جدا کن.

هوش مصنوعی: خودت را رها کن، چون بی‌تردید با حوری پیمان بسته‌ای.

هوش مصنوعی: روح انسان با حوری به هم می‌پیوندد و در حالی که بدن او در زیر خاک پنهان است.

هوش مصنوعی: بر گناه‌های خود پافشاری می‌کنی و خود را مانند مرده‌ها تصور می‌کنی.

هوش مصنوعی: خانه‌ات را به جای آرامش، به محلی برای ترس و نگرانی تبدیل کن و دل خود را با دشمنی پر کن. دیوارها و زمین را به یادآور خاک و گِل، که نشانه‌ای از ناامیدی و بی‌قراری است، مورد استفاده قرار بده.

هوش مصنوعی: تمام اعمال تو مورد پرسش قرار گرفته و نتیجه‌اش ناکامی و تنبیه است.

هوش مصنوعی: هرکس که کار نیک و بدش به حساب آمده است، جزای آن را خواهد دید و از شفاعت دیگران ناامید شده است.

هوش مصنوعی: داوری در عملکرد تو آگاه و بینا است، اما تو از حال خود بی‌خبر و نابینا شده‌ای.

هوش مصنوعی: در روز پاداش و جزا، پرده‌ای از بار سنگین مسئولیت‌ها برداشته می‌شود.

هوش مصنوعی: ای کسی که به نادانی و رفتار زشت خود شناخته شده‌ای، تو مانند ملخ و علف‌خواران در زمین می‌چری.

هوش مصنوعی: آرزو می‌کنم که روزی گرسنگی و بی‌خوابیت به سراغت بیاید و شب‌ها خواب راحت نداشته باشی.

هوش مصنوعی: آرزوهایت را کنار بگذار و به جای آن به قدم برداشتن و تلاش در مسیر جدید بپرداز.

هوش مصنوعی: کسی که به دنبال آرزوها و خواسته‌های خود می‌گردد، تمام مسیرهای ناشناخته و غیرقابل پیش‌بینی را طی می‌کند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که به نظر تو بی‌اهمیت و بازی باشد، جدی گرفته نشود، و آنچه را که حقیقت می‌دانی، گاهی دروغ و بی‌ارزش تلقی می‌شود.

هوش مصنوعی: کودکانی که در بازی و سرگرمی مشغول هستند، حقیقت را نمی‌دانند و تنها بزرگ‌ترها می‌توانند به درستی به مسائل نگاه کنند.

هوش مصنوعی: اگر در زمان مرگ تأخیر بیافتد، دیگر جایی برای تو در دوزخ نخواهد بود.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره به احساسات و خواسته‌های انسانی دارد. بر اساس آن، خواسته‌ها ممکن است به نوعی پرده بر روی تصمیمات و عزم فرد بکشند. در واقع، فرد در حالی که در پی آرزوهایش است، باید با عواقب گذشته‌اش که همان گناهان و اشتباهاتش هستند، مواجه شود. توبه و بازگشت به مسیر درست در مقابل این احساسات و خواسته‌ها، به مثابه یک تعهد و تصمیم جدی است که نیاز به توجه و تلاش دارد.

هوش مصنوعی: انسان باید از مرگ نترسد و از تهدیدهای ناشی از کارهای ناپسند خود در امان باشد. همچنین، توبه و پشیمانی نباید به تعویق بیفتد و باید اقدام جدی برای تغییر حال حاضر انجام دهد.

هوش مصنوعی: تو از وضعیت خود خبر نداری و در جستجوی کسی هستی که خود در موقعیت ضعیفی قرار دارد.

هوش مصنوعی: چه خوب که وقتی از پنهان بیرون آمدی، باید افسوس‌ها را فریاد زد.