هوش مصنوعی: مردی بود که به شدت رنجور و ناراحت از عمر و لذت‌های زندگی‌اش شده بود.

هوش مصنوعی: مردی که ده زن دارد و درآمدش کم است، به شدت در رنج و عذاب به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: از همسر و فرزندانش روی برگردانید و به سمت دیگری به سرعت رفت.

هوش مصنوعی: آنها خانواده‌های خود را در شهر رها کردند و راحتی خود را در آنجا تصور کردند.

هوش مصنوعی: یک مرد خوش‌شانس به کنار چاه آمد و نگاه کن که با بیل چه کارهایی انجام داد.

هوش مصنوعی: مردی را می‌بینم که بر کنار چاه نشسته و دلو را به وسیله‌ی ریسمانی به سمت بالا می‌کشد.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای بسیار ضعیف و کوچک که به اندازه یک دهم از گنجشک بود.

هوش مصنوعی: مردها گفتند که کاری را سبک و آسان کنید تا بتوانید به نتیجه برسید، مگر اینکه چاره‌ای برای فروش کارتان بیابید.

هوش مصنوعی: ای آقا، از من صد درهم بگیر و این پرنده را از thirst آب سیراب کن.

هوش مصنوعی: این جمله به تمثیلی اشاره دارد و می‌توان آن را به این صورت بیان کرد: اکنون در دست ما ظرفی وجود دارد و ما باید به سرعت به کمک پرنده‌ای بشتابیم که نیاز به آب دارد. این تصویر نمادین نشان می‌دهد که در شرایط بحرانی، باید به سرعت عمل کنیم و به دیگران کمک کنیم.

هوش مصنوعی: مردی گفت که شانس و اقبال، بهترین فرصت‌ها را نشان داد و هیچ کاری بهتر از این نخواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر یک دل را سیر کنی، مرغی که ارزشش صد درم است، برای من به مانند یک مرغ دیگر می‌شود.

هوش مصنوعی: دلش را گرفت و از کنار چاه خود رفت، غافل از اینکه از اسرار آسمان خبر ندارد.

هوش مصنوعی: در زمانی که همه چیز در حال نابودی و زوال است، پرنده‌ای که سیر است، نه از آب بهره‌ای می‌برد و نه چیزی می‌بیند.

هوش مصنوعی: مرد خسته شد و گفت، چه کاری از من ساخته است وقتی که بدنم در این مشکلات و سختی‌ها ضعیف شده است.

هوش مصنوعی: مرد گفت ای نادان، تو باید بدانی که آزمایش تو از سوی خداوند است.

هوش مصنوعی: تو نمی‌توانی این پرنده را از چاه پُرآب نجات دهی، زیرا برای این کار به نشانه‌ای از آب نیاز داری.

هوش مصنوعی: اگر ده نفر ناتوان را در خانه داری، بهتر است که در نگهداری از آنها، به خوبی رفتار کنی و محبت و حمایت لازم را از آنها دریغ نکنی.

هوش مصنوعی: من از تو و برکت وجودت بهره‌مندم، پس چرا با ناله و بی‌تابی در حال خودنمایی هستی؟

هوش مصنوعی: به منزل برگرد و هرچه سریع‌تر به کار بچه‌هایت رسیدگی کن.

هوش مصنوعی: من که در روزی می‌توانم به تو کمک کنم تا به منابع و روزی‌ها دسترسی پیدا کنی.

هوش مصنوعی: جانم را فدای این کار کرده‌ام و روزی را در غم نان می‌گذرانم، پس چرا تو برای من نگرانی می‌کنی؟

هوش مصنوعی: من جانم را به تو می‌دهم و هر لحظه نان می‌دهم، اما نگذار به خاطر نان، جانم را در غم بگذرانی.

هوش مصنوعی: چرا به این خواسته‌ها وابسته‌ای؟ این دنیا چه تعداد فریبت می‌دهد؟

هوش مصنوعی: در آن دنیای پر زرق و برق، نمی‌توان به راحتی چیزی را یافت. کسی که سال‌ها تلاش کند، نمی‌تواند به آن دست یابد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که نباید حجی را تنها به صورت ظاهری و با به‌دست آوردن لباس مخصوص آن، انجام داد. بلکه باید درون و نیت را نیز پاک کرد و مراسم را با روحیه‌ای خالص و صادقانه برگزار کرد. تنها پوشیدن لباس یا انجام کارهای ظاهری کافی نیست؛ بلکه باید باطنی راستین و ایمانی واقعی در پشت آن وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که شخص به هیچ یک از مراجع و منابع عرفی و غیرعرفی که باید راهنمایی کنند، وابسته نیست. او نه به استاد و آموزگار دین‌پرور اعتماد دارد، نه به محیط بازار و نه به مادرش. به عبارتی، این فرد مستقل از همهٔ این‌ها به دنبال حقیقت یا راهی دیگر است.

هوش مصنوعی: هنر و داستان‌های آن را برای من بگو و به چه وسیله‌ای این قصه‌ها را به میان می‌آوری؟

هوش مصنوعی: نه اینجا طلاست و نه آنجا قدرت، نه برای به دست آوردن گلشن و نه برای فکر کردن به قبر.

هوش مصنوعی: با دشمن فریبکار مبارزه نکن، ای کوری که از او شکست نخواهی خورد و از تجهیزات ناتوان و ناقص خود هم نمی‌توانی بهره ببری.