هوش مصنوعی: با شخصی که به کارهای غیراخلاقی و ناپسند مشغول است، دوستی نکن؛ و اگر دوستی کردی، باید خود را همسطح او در نظر بگیری و مثل او رفتار کنی.

هوش مصنوعی: دوستی که به خاطر نوشیدن مشروبات به سراغت بیاید، شخصیتش با ارزش نیست و ارزش دوستی‌اش به اندازه‌ی یک کنده چوب است.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی دوستی پایدار داشته باشی، باید از شخصی درخواست کنی که مزاج و روحیات او با تو سازگار باشد.

هوش مصنوعی: کسی را بد دان که تعداد دوستانش کم است؛ از او بر حذر باش، چون وقتی به مشکل بیفتد، تو را رها خواهد کرد.

هوش مصنوعی: دوست اگرچه تعداد زیادی دوست داشته باشد، اما دشمن هرچند یک نفر باشد، تاثیر بیشتری خواهد داشت.

هوش مصنوعی: یک دشمن باهوش و آگاه بهتر از همه دوستان نادان است.

هوش مصنوعی: از تقی دین (عبادت و پرهیزکاری) را از انسان‌های با خوش‌سلیقگی و زیباطلب بخواه. و از صدف (وجود) زیبایی و قیمتی را که در آن نهفته است، همانند دُر (گوهر) بخواه. به دنبال نکات ارزشمند و زیبا در زندگی باش.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی از هیچ چیزی بهره‌مند شوی، آستین خود را پر از صدف و مشک کن و از آهو گوهر بیاور.

هوش مصنوعی: هر آنچه که با چشم و بینی و گوش خود مشاهده و حس می‌کنی، به خوبی از آن بهره‌برداری کن و از زیبایی‌ها و تجربیاتش لذت ببر.

هوش مصنوعی: انسان نمی‌تواند با استفاده از فقط گوش یا چشم، درک یا بینشی از جهان به دست آورد. برای فهم صحیح و کامل، باید از تمام حواس خود استفاده کند.

هوش مصنوعی: اگر به جستجوی حواس و ادراک خود بروی، هر چقدر هم که ویژگی‌ها و ابزارهای مختلف را جمع‌آوری کنی، در نهایت هیچ چیز را به طور واقعی نخواهی یافت.

هوش مصنوعی: در این دنیا هر شخصی برای انجام کاری به وجود آمده است و هر کاری نیز نیاز به انسان‌های خاص خود دارد.

هوش مصنوعی: اگر نمی‌خواهی که دل‌ت از پشیمانی پر شود، نباید دوست خوب را به خاطر بدی‌هایت رها کنی.

هوش مصنوعی: هرچقدر هم که دوستش بارها به نزدش بازگردد، او همچنان مانند طوماری به حالت اول برمی‌گردد و تغییر نمی‌کند.

هوش مصنوعی: از این چهره دیدن کن، تا به ارزش این موضوع پی ببری و بفهمی.

هوش مصنوعی: دوستان در واقع همان گنجینه‌های وجودی هستند که برای بهره‌برداری از آن‌ها نیاز به تحمل سختی‌ها و تلاش داریم.

هوش مصنوعی: با آرامش و بدون نگرانی، به زندگی‌ات ادامه بده. نه به دنبال شلوغی باش و نه از آن فرار کن.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که نباید فقط به ستایش و تمجید دیگران توجه کنیم و همچنین نیازی نیست که هر چیزی که از یک حکیم و دانا به ما می‌رسد را بپذیریم. باید در دریافت اطلاعات و نظرات دقت کنیم و تنها به دنبال نکات مفید و معقول باشیم.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی حقیقت شخصیت دوست را دریابی، از علی بشنو؛ وگرنه تو کافر و بی‌ایمانی هستی.

هوش مصنوعی: دوست نادان باعث رنجش و ناراحتی نمی‌شود و بهتر است به جای ناراحتی از او، از آموزه‌های علی بهره بگیریم.

هوش مصنوعی: وقتی که از جمع و جماعت فاصله بگیری، افراد به تو دشمن می‌شوند. اگر بخواهی با آن‌ها کنار بیایی و در جمعشان بمانی، باید به خواسته‌ها و رفتارهایشان تطبیق پیدا کنی.

هوش مصنوعی: وقتی که دوستی در دل انسان شکل می‌گیرد، باید عقل آدمی سریعاً از خواب غفلت بیدار شود و هوشیار گردد.

هوش مصنوعی: زمانی که در حال لذت بردن هستیم، بهتر است کمتر ببینیم و کمتر بشنویم، تا از آنچه که می‌پسندیم، بیشتر لذت ببریم.

هوش مصنوعی: این متن بیان می‌کند که اگرچه موضوع روشن و مشخصی وجود دارد، اما بیان آن به شکل دستوری و محدودیت‌هایی به مانند محبوس بودن در یک مکان می‌باشد. به نوعی، مفاهیم و مطالب باید آزاد و بدون قید و بند منتشر شوند تا به درستی منتقل شوند.

هوش مصنوعی: آن چیزی را جستجو کن که کسی آن را می‌شناسد و داراست، تا تو از او ناز و نوازش ببینی و او نیز از تو دلخور نشود.

هوش مصنوعی: دوستی با کسی که بی‌خود و نادان است، باعث دوری و جدایی می‌شود و این به نفع خود انسان هم نیست.

هوش مصنوعی: تا وقتی که تو با نادانان هم‌نشین نیستی، کار نیک بر اثر بدی‌ها خراب نمی‌شود.

هوش مصنوعی: باد به خاطر لطف اوست؛ اما جان آدمی در کنار مارها به زهر آلوده می‌شود.

هوش مصنوعی: یار بد مثل خارهای خاردار است که به دامن آدم می‌چسبد و او را آزار می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر کسی به خاطر مشکلات و بدشانسی‌ها در زندگی‌اش رنگش زرد شده باشد، این نشان‌دهنده‌ای است که او به طلا و ثروت دست نیافته است. در حقیقت، همان‌طور که رنگ سرخ نشان‌دهنده‌ی خوبی و شایستگی است، در صورتی که انسان در کنار خوبی‌ها و چیزهای مثبت قرار گیرد، می‌تواند به سرنوشت بهتری دست یابد.

هوش مصنوعی: در هر فصل بهار، گل‌ها و باغ‌ها با عطر خود، همچنان صحبت می‌کنند و باده‌ای خوشبو را به همراه دارند.

هوش مصنوعی: روغن کنجدی که از گل‌ها گرفته می‌شود، محبوب و با جلال و نام نیکی شناخته شده است.

هوش مصنوعی: وقتی نفسش را به گل‌ها داد، هیچ‌کس اسم روغن کنجدش را زیر لب نگفت.

هوش مصنوعی: این شعر به مفهوم حیات و زیبایی مرتبط است. به نوعی می‌گوید که این زیبایی و نیکی، به مانند گل و خواصی که از آن ناشی می‌شود، از یک منبعی سرچشمه می‌گیرد. در واقع، هر کدام از عناصر زیبا و نیکو، نشان‌دهنده‌ای از آن منبع اصلی هستند که در آن، صفات خوب و شایسته نهفته است.

هوش مصنوعی: با انسان‌های بد معاشرت نکن، زیرا طبیعت انسانی به راحتی تحت تأثیر قرار می‌گیرد و بدی را می‌پذیرد.

هوش مصنوعی: انسان‌ها تحت تأثیر رفتار و کردار دیگران قرار می‌گیرند؛ اگر فردی با آدم‌های خوب و خوش‌رفتار ارتباط داشته باشد، تحت تأثیر آن‌ها مثبت می‌شود، اما اگر در جمع افراد بد و منفی باشد، ممکن است به همین راه برود و در نهایت خود را به آن‌ها شبیه کند.

هوش مصنوعی: با خوبان راز و گفتگو را از دست نده، زیرا که در کنار افراد خوب، بهره‌های فراوانی نصیبت می‌شود.

هوش مصنوعی: اسب تند و چابکی که در حال دویدن است، به دلیل حرکت و نشاطش از اسب آرام و بی‌تحرک متمایز می‌شود. حتی اگر به اندازه اسب آرام رفتار نکند، باز هم تحت تأثیر جنب و جوش است.

هوش مصنوعی: اگر چهره‌ات زشت شود، نیکوکار دانا، از نادانی نیک نمی‌داند.

هوش مصنوعی: هرگز با افراد نادان صحبت نکن، چون آنها نام و هویت تو را به سادگی تغییر می‌دهند و کوچک می‌کنند.

هوش مصنوعی: صحبت‌های بی‌محتوا و بی‌ارزش مثل آتش و پنبه هستند که به راحتی نابود می‌شوند و اثر خوبی به جای نمی‌گذارند.

هوش مصنوعی: در دل جامعه، گفت‌وگو در مورد بهشت و زندگی بعد از مرگ، نشانه‌ای از تسلیم بودن به واقعیت مرگ و ناپایداری زندگی دنیوی است.

هوش مصنوعی: دو فرد عاقل هرگز در یک محیط مشترک قرار نمی‌گیرند، زیرا هر کدام با ذهن و اندیشه‌ی مستقل خود، از یکدیگر دور می‌شوند.

هوش مصنوعی: افراد با تمام خوبی‌ها و بدی‌های زندگی آشنا هستند، اما روح انسان می‌تواند تشخیص دهد که دوست واقعی چه کسی است و دشمن کیست.

هوش مصنوعی: دوستی که فرصتی برای گفت‌وگو با تو ندارد، امکان ندارد بتواند بگوید که چه چیزی مجاز و چه چیزی منع شده است.

هوش مصنوعی: با تو زندگی‌ام مثل لقمه‌ای است که هنگام خوردن به جان و دل من نزدیک می‌شود، همان‌طور که لقمه‌ها تند و تیز و در عین حال نرم هستند.

هوش مصنوعی: شکم او مانند دل یک پیاله است و وقتی به دهانش نگاه میکنی، مانند گل لاله زیباست.

هوش مصنوعی: دوستی واقعی زمانی است که انسان به خوبی و صداقت رفتار کند، چرا که به گفته‌ها و ارتباطات عمیق بین افراد بستگی دارد.

هوش مصنوعی: پوشش ما از خون و گوشت و پوست تشکیل شده است و تنها عیب ما این است که دوست داریم.

هوش مصنوعی: در میان یاران، صداقت و صفا وجود ندارد و هیچ دوستی هم از مهر و وفاداری برخوردار نیست.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر سستی و کم توانی در سلام و احوالپرسی، از خوبی‌ها و بدی‌ها دوری کنی، این بدی‌ها و خوبی‌ها به سراغت خواهند آمد.

هوش مصنوعی: برای حفظ جان، هم دوست و هم دشمن باید انسان را در نظر بگیرد، زیرا زندگی به نان و قوت نیاز دارد.

هوش مصنوعی: اگر محبت و دوستی را با چشم باز و بدون خواب ببینی، دوستی واقعی و صادقانه را به سختی پیدا خواهی کرد.

هوش مصنوعی: او از تو وفا نخواهد خواست، چون مانند تنوری است که با ترازوی درست سنجیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: اکنون تو باید بدی‌ها را از خود دور کنی و برای خودت ارزش و مقام قائل باشی.

هوش مصنوعی: کسی که در محبت و عهد وفادار نیست، مانند چراغی است که به دست زنان بیوه می‌افتد و به کمک و حمایت نیاز دارد. این نشان می‌دهد که عشق و عهد بدون پشتوانه و کمک دیگران به اندازه‌ی یک چراغ بدون سوخت است و نمی‌تواند دوام بیاورد.

هوش مصنوعی: صلح با دشمن به اندازه جنگ با دوست مضر است، زیرا در واقع چیزی که در آن وجود دارد، کم‌تر از آن‌چه به ظاهر آورده است، ارزشمند است.

هوش مصنوعی: دل خود را به آن‌ها نبند که در میان جهان، همه انسان‌ها مانند دم‌های نفس کشیدن و جواهراتی چون مرجان، هستند.

هوش مصنوعی: این جمله بیانگر این است که خوبی و بدی را می‌توان از یکدیگر تشخیص داد، زیرا شرایط و وضعیت‌های زندگی همیشه نشان‌دهنده آنچه هستیم، نیستند. همچنان که عقرب بر روی ساعت نشان دهنده زمان خاصی است، درک ما از خوب و بد نیز تابعی از موقعیت و شرایط است. در واقع، آنچه ظاهر می‌شود ممکن است گمراه‌کننده باشد و انسان‌ها باید با دقت بیشتری نگاه کنند تا آگاهی بیشتری نسبت به واقعیت داشته باشند.