هوش مصنوعی: دوست برای دیدن دوستش به خانه‌اش رفت، اما وقتی رسید متوجه شد که دوستش در آنجا نیست و حالا احساس ناراحتی و پشیمانی می‌کند.

هوش مصنوعی: زن به مرد گفت: کدخدای تو کجاست؟ و مرد پاسخ داد: چیزی هست که باید بگویی.

هوش مصنوعی: گفت بیا جلو، کیسه‌ای پر از طلا و نقره بیاور و زن آن را آورد و طلا را به او تقدیم کرد.

هوش مصنوعی: مرد، کیسه‌ی دینار را باز کرد و به اندازه‌ای که به کارش می‌آمد، برداشت.

هوش مصنوعی: بقیه‌ی دارایی‌اش را به زن داد و او با خوشحالی و سرخوشی از خانه بیرون رفت.

هوش مصنوعی: زمانی که شب فرارسد، زن به نزد شوهرش باز می‌گردد و بر او می‌افزاید.

هوش مصنوعی: مردی که با همسرش از حال خوبش صحبت کرد، شاداب شد و اندوهش کم شد.

هوش مصنوعی: مردی تمام پولی که از قبل جمع کرده بود، یعنی صد دینار را برداشت و با آن به دنبال کار و زندگی خود رفت.

هوش مصنوعی: به خاطر محبت و فداکاری، تمام دارایی‌ام را اهدا می‌کنم تا کسی را که سزاوار است از رنج و ناراحتی آزاد کنم.

هوش مصنوعی: یک درویش را به او دیناری می‌دهم چون او با خوشحالی‌اش، من را شاد کرده است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که در غیاب من، این مرد که به نظر می‌رسد عالی‌قدر و باوقار است، هیچ تفاوتی در رفتار و شخصیتش نسبت به قبل ایجاد نکرده است. او هنوز هم همان‌طور که بود باقی مانده و تغییر نکرده است.

هوش مصنوعی: من برای دوستی از چنین انسان‌های بی‌چیزی، ثروتم را به درویش می‌دهم، چرا باید از این کار ناراحت باشم؟

هوش مصنوعی: در حال حاضر، به خاطر اینکه در دارایی‌ام تغییراتی ایجاد شده، باید سپاسگزاری‌ای انجام دهم.

هوش مصنوعی: دوستان، ای پسر، اینگونه بودند که هیچگاه از مراعات و دقت در رفتار هم غافل نشدند و همیشه نسبت به هم مسئولیت داشتند.

هوش مصنوعی: دوستان از مال و جان خود گذشتند تا راحت و خوشحالی دوستانشان را فراهم کنند.

هوش مصنوعی: تو با تقدیر و قسمت خودت در زندگیت سختی‌هایی را تجربه می‌کنی که گاه احساس می‌کنی مانند مار هستی، که برای تسکین دردهایت، باید پوست خودت را به‌طور مداوم عوض کنی.

هوش مصنوعی: روزگار می‌گذرد و اگرچه تغییرات ظاهری ممکن است زیبا شوند، اما بدون دوستی و محبت، این زیبایی‌ها ارزشی ندارند.

هوش مصنوعی: وقتی که دوستی را بدون فکر و با شتاب انتخاب می‌کنی، هر حرف بی‌اساسی که بگویی، فقط حرفی نادرست و بی‌معنی خواهد بود.

هوش مصنوعی: دوستی که از کاسه و ظرف دور باشد، از تشکر و قدردانی نیز دور خواهد بود.

هوش مصنوعی: انسان خوب هرگز با بدی و خوبی در زندگی خود معامله نمی‌کند.

هوش مصنوعی: اگر دوستی را رها کنی و از او دور شوی، اگر هم او ناله کند و دردش را بگوید، دیگر نمی‌توان او را دوست واقعی نامید.

هوش مصنوعی: اگر به دوستت بگویی که برو و به جایی بپرید، او به تو خواهد گفت که تا کجا بروم و بعد بگوید که بنشین.

هوش مصنوعی: دوست بد به مانند دشمن است، پس هرچه سریع‌تر از او دوری کن.

هوش مصنوعی: دوستی که ناپایدار است، همانند تیغی است که هم نرم و هم تیز است؛ ظاهری روشن دارد اما در باطن تاریک و خطرناک است.

هوش مصنوعی: هر مردی که به راه راست خود اطمینان دارد، باید مراقب باشد، زیرا هر نشانه‌ای که از رفتار نادرست یا بی‌دینی بروز کند، می‌تواند او را فریب دهد.

هوش مصنوعی: هر کسی که در خلوت و در کنار یار خود باشد، باید بداند که در جایی هم ممکن است با مشکلات و خطرات مواجه شود.

هوش مصنوعی: دوست بد را نباید به خشم آورد، زیرا که با غضب، هیچ‌کس نمی‌تواند شیشه را با تبر ترمیم کند.

هوش مصنوعی: درختی که برگ و میوه ندارد، شاخ و برگی خشک و بی‌حاصل است و در مقابل، موجودی مثل مار که نه خوب است و نه بد، فقط ضرر و زیان می‌آورد.

هوش مصنوعی: دوستی که در تمام مراحل زندگی، چه در زمان‌های خوب و چه در زمان‌های دشوار، به یاری انسان می‌آید، همان رفیق واقعی است.

هوش مصنوعی: دوستانی که بی‌وقفه و با کمال صداقت در کنار دوست هستند، مانند تیغ و سپر عمل می‌کنند.

هوش مصنوعی: دوستان و یاران زیادی داریم که با هم در شرایط مختلف همراه هستیم، اما تعداد کمی از آنها هستند که واقعاً به ما کمک و یاری می‌کنند.