هوش مصنوعی: در اینجا به اشاره به وضعیتی می‌پردازیم که فردی نادان به طور نادرست و با بی‌احتیاطی، عمل و رفتاری نامناسب از خود نشان می‌دهد، به گونه‌ای که موجب انزجار یا ناخرسندی دیگران می‌شود. در واقع، به نوعی نشان‌دهنده بی‌خردی و ناپختگی در برخورد با مسائل زندگی است.

هوش مصنوعی: او به طور ناآگاهانه از روی بی‌فکری می‌پرسد که چطور می‌توان در برابر جان باارزش، سبکی و بی‌ارزشی را درک کرد.

هوش مصنوعی: اگر تو من را تحقیر کنی و چیزی نداشته باشی، به من بی‌احترامی نکن؛ چون من بی‌واسطه و به تنهایی کار خودم را انجام می‌دهم.

هوش مصنوعی: موهای او به زیبایی سبزه‌زارها و دشت‌ها هستند، و همچنان که چهره‌اش در نیکی و زیبایی در قصرها درخشان است.

هوش مصنوعی: زیرا که خردها در مقابل حکمت ناچیز هستند و به همین خاطر نمی‌توانند در برابر آن به جایی برسند.

هوش مصنوعی: در مسیر حرکت از نقطه تا خط، هیچ گنجی بدون زحمت و رنجی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: هرچه خدا به تو عطا کند، آن را نپذیر و هر چیزی که آسمان برای تو رقم بزند، بر روی آن نایست.

هوش مصنوعی: آنچه که در واقع وجود ندارد، تنها به شکل یک شیء به نظر می‌رسد و آنچه در ظاهر بالا و رفیع است، در واقع در عمق خود پست و نازل است.

هوش مصنوعی: هر نقش و اثر که بر دل و جان انسان باقی می‌ماند، به دلیل نفس و روح اوست. اگر آن نفس و روح در جا باشد و ثابت، آن اثر هم ماندگار خواهد شد.

هوش مصنوعی: در بخشش، مانند کودکان باش؛ سریع بده و سریع بگیر.

هوش مصنوعی: شخصی که به تو می‌خندد، به ساز خود می‌رسد و وقتی که ساز خود را می‌نوازد، از تو می‌گیرد و دوباره به حالت خود برمی‌گردد.

هوش مصنوعی: به سرعت ببخش و از خودت سبک بکن، چرا که عمر تو به سادگی و بی‌تفاوتی می‌گذرد، مانند روحیه‌ی کودکان.

هوش مصنوعی: در این منطقه، خوشی و زیبایی وجود دارد که مانند برکه‌ای آب و گل‌های نیلوفر در آن است.

هوش مصنوعی: روز با بوی خود نیرو می‌دهد، اما وقتی شب می‌آید، همان روز را به گور می‌برد.

هوش مصنوعی: در روزی که به بخشش و رحمت می‌رسد، همان‌طور که شب به سراغ می‌آید، انسان باید آماده باشد که خود را از این دنیای مادی جدا کند، چرا که مرگ به همه خواهد رسید.

هوش مصنوعی: روز که به پایان می‌رسد، با حس خوبی به شب منتقل می‌شود و شب دوباره روح را به خود می‌گیرد.

هوش مصنوعی: تمام خوبی‌ها و بدی‌های دنیا در نهایت به نابودی خواهند رسید و سقوط آنها به اندازه‌ی ارزش‌های والای انسانی است.

هوش مصنوعی: اگر از این دنیا و مشکلاتش دور شوی، مثل اینکه از پشت نقابی بیرون بیایی و روشنایی و زیبایی را تجربه کنی، مانند روشنایی که ماه در آسمان دارد و آفتاب بر زمین می‌تابد.

هوش مصنوعی: دختران مانند داستان سرایان عمل می‌کنند، با دوک خود کار می‌کنند و به بازی و سرگرمی مشغولند.

هوش مصنوعی: این داستان درباره‌ی چرخ کبود، که نماد زمان و سرنوشت است، ماجرای هر آنچه که بوده و هر آنچه که نیست را نقل می‌کند.

هوش مصنوعی: به این خاطر که شخص نامحرمی تو را در آسمان‌ها (جهان) به زیر سوال برده و در برابر خودت تو را خوار و ذلیل می‌سازد.

هوش مصنوعی: هر کسی که خود را تسلیم و بنده گردون (سرنوشت) کند، خداوند بی‌نهایت و بی‌چون را نادیده می‌گیرد.

هوش مصنوعی: کسی که تحت تأثیر چرخ روزگار است، در واقع عبد و بندهٔ حقیقی نیست. او را نمی‌توان به عنوان یک انسان کامل و مطلق شناخت.