هوش مصنوعی: در اینجا صحبت از این است که انسان در برابر تغییرات و بازی‌های روزگار از خود ضعف نشان می‌دهد و در نهایت به خداوند پناه می‌برد تا از رحمت و کرمش بهره‌مند شود. در واقع، این بیانگر این است که در شرایط سخت و دشوار، فرد به خدا روی می‌آورد و از او یاری می‌طلبد.

هوش مصنوعی: چرخ و زمین به چه معناست؟ دنیای ما پر از فراز و نشیب‌هاست، مانند لباسی سبز که در آن خاک و غبار نشسته است.

هوش مصنوعی: در شب، چشمان زیادی وجود دارد که به نظر می‌رسد به تجمل و زیبایی دنیا اشاره دارند، در حالی که در روز تنها یک چشم، که ممکن است نمادی از واقعیت یا حقیقت باشد، وجود دارد که به نیرنگ‌های زمان اشاره می‌کند. این بیان به تضاد بین شب و روز و ظاهری که هر یک از آن‌ها دارند، می‌پردازد.

هوش مصنوعی: نگاه کردن به دجّال، به ویژه برای کسانی که به مقام ابدال رسیده‌اند، ناپسند و زشت است، مگر این که هدفشان عبرت گرفتن باشد.

هوش مصنوعی: روز و شب را به سمت کسی که هوشمند و پرجنب و جوش است، هدیه‌ای از غم و سرقت زمان زندگی می‌رسد.

هوش مصنوعی: چرا این گردونه ی زمان و روزگار، جز شب و روز چیز دیگری بیشتر نیست؟

هوش مصنوعی: در دام تو، به دور گردن، به خاطر نابودی زمان، طناب کشیده شده است.

هوش مصنوعی: دشمنی و سختی‌هایی که از آسمان به تو می‌رسد، مانند مار هاری است که باید از آن دوری کنی و فرار کنی.

هوش مصنوعی: غم و اندوهی که بر سر زرین و نقره‌ای تو آمده، باعث شده که موهایت مانند تره، سبز و شاداب شود.

هوش مصنوعی: تره‌ای سبز، پرآب و خوش‌رنگ است اما دمی که از ریشه‌اش به زمین می‌رسد، نشان‌دهندهٔ ریخت و وضعیتی ناپسند و ناخوشایند است.