هوش مصنوعی: حرص و طمع را کنار بگذار و از آز و ناراحتی دور شو، چرا که حرص و طمع تنها باعث ایجاد درد و رنج می‌شوند.

هوش مصنوعی: حرص و ولع باعث می‌شود انسان به سرنوشت بدی دچار شود، پس انسان خردمند باید از آن دوری کند و به جای آن به پناهگاه‌های امن و مطمئن روی بیاورد.

هوش مصنوعی: هر کسی که حرص و طمع را رئیس و سرآمد زندگی خود قرار دهد، خواب و خوراک او همه حرام می‌شود.

هوش مصنوعی: این جمله به نوعی بیانگر این است که ظواهر زیبا و تزیینات رنگارنگ ممکن است چیزی از عمق و حقیقت نداشته باشند. به عبارت دیگر، زیبایی‌های ظاهری بدون محتوا و ارزش واقعی، مانند نوشته‌ها و خوراکی‌هایی هستند که وجود ندارند.

هوش مصنوعی: حرص و تمایل به چیزها، مانند نقشی است که هیچ تأثیری ندارد و نمی‌تواند کسی را راضی کند یا سیر کند. هیچ‌کس با این طمع به آرامش نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: هر کسی که به خاطر حرص و طمع به سوی خواسته‌های خود برود، در واقع به سمت نابودی می‌رود و مانند کسی می‌ماند که به خاطر گرسنگی جان خودش را از دست می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر در آسمان بادی بیفتد، آن‌گاه همه چیز به هم می‌ریزد و بی‌نظم می‌شود. در نتیجه، شخصی که تلاش می‌کند بر اوضاع مسلط شود، در واقع برایش دشوار است که خانه و زندگی‌اش را جمع و جور کند، زیرا درونش پراکنده و بی‌نظم است.

هوش مصنوعی: هر کس که دنبال هوس‌های خود برود، از مراحل و جوانب دیگر زندگی عبور می‌کند.

هوش مصنوعی: این بیت به معنای این است که فردی به واسطه‌ی احساس غرور و تکبر خود، آرامش و آسایش دیگران را تحت تأثیر قرار داده و باعث شده که آن‌ها از نعمت‌های زندگی، مانند نان و آب، محروم شوند. در واقع، این غرور به نوعی باعث بی‌توجهی و آسیب رساندن به نیازهای دیگران شده است.

هوش مصنوعی: مردم از این تغییرات و حوادث گذشته بسیار دیده‌اند و هیچ‌وقت هم خسته نمی‌شوند.

هوش مصنوعی: تا پایان دنیا، مهمان او یک بار هم نتوانسته است به زیر سقفش نان سیر بخورد.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره شده که در دوزخ، دو چیز درون انسان وجود دارد که پیرو عقل و شهوت و آز هستند. به عبارتی، درون یک شخص می‌تواند به سمت عقل و پیروی از راه‌های درست برود یا به سمت خواسته‌های نفسانی و欲.

هوش مصنوعی: اگر از فانی شدن پرهیز کنی، در جاودانگی از درون آنها رشد می‌کنی.