هوش مصنوعی: این عبارت به این معناست که وضعیت فردی که در عذاب و رنج است، مشابه به حالتی است که در محیطی محدود و تحت فشار قرار گرفته باشد. در واقع، بیانگر این است که آن شخص از ترس و ناامیدی دچار محدودیت‌هایی شده است که باعث افزایش عذاب او می‌شود.

هوش مصنوعی: مرد باید از آسیب‌های جدی و خطرناک ترس داشته باشد، نه از آسیب‌های ناشی از تیر و شمشیر و تبر.

هوش مصنوعی: اگر اجل (مرگ) به سراغ انسانی بیاید، حتی اگر آن فرد با بدخواهانش هم در یک جمع باشد، در نهایت او خود را از دست خواهد داد.

هوش مصنوعی: زمانی که به فرمان مرگ توجه نکردند، در عذاب‌های شدید دنیایی بر دل‌های بدبین و بددل افتادند.

هوش مصنوعی: در جایی که قدرت و زور حرف اول را می‌زند، جایی برای دل‌نوازی و احساسات نخواهد بود.

هوش مصنوعی: دلِ بدبین و ناامید، به خاطر غم‌هایی که هنوز به سراغش نیامده، رنج می‌کشد؛ زیرا جز غم و اندوه، به هیچ چیز دیگری دست نمی‌یابد و بهره‌ای نمی‌برد.

هوش مصنوعی: لقمه‌ای که آهو با دل‌نگرانی می‌خورد، نه چربی دارد و نه گوشتی در کنار.

هوش مصنوعی: مردی که در روز جنگ بی‌ارزش و بدون سلاح باشد، بهترین حمایت و پشتیبانی او دامن خیمه است، یعنی او فقط به پناهگاه خود وابسته است و در میدان نبرد نمی‌تواند به کسی کمک کند.

هوش مصنوعی: هر جوانی که به میدان جنگ برود، بهترین چیزی که می‌تواند در اختیار داشته باشد، عمر طولانی است.

هوش مصنوعی: مردی که بی‌دست و پا است و زره بر تن دارد، مانند ماهی می‌شود که در خشکی و در غار گرفتار است.

هوش مصنوعی: تیغ و شمشیری که در دست یک مرد است، نشان‌دهندهٔ خطر و قدرت اوست و همین‌طور درختی که سایه‌اش بر روی دل انسان می‌افتد، نماد مرگ و پایان زندگی است.

هوش مصنوعی: هر کسی که در جنگ، دل نگران و وحشت‌زده باشد، سپر و زره‌اش برای او به اندازه‌ی دو عمر مفید نخواهد بود.

هوش مصنوعی: تیغ تنها در دست افرادی که شجاعت دارند، می‌تواند به درستی و با احترام استفاده شود و افراد ترسو حق ندارند به آن نزدیک شوند.

هوش مصنوعی: خنجر در دست مردان واقعی است و ترسویان حتی اگر تیغ تند هم داشته باشند، به آن بهایی نمی‌دهند.

هوش مصنوعی: انسان، armor و زره‌ای در برابر مرگ دارد و آن چیزی نیست جز قدرت و استقامت او. به همین دلیل، کسی که قوی باشد، به آسانی تسلیم سرنوشت نمی‌شود.