هوش مصنوعی: زمانی که آن عالم پیر سخن را آغاز کرد، سایه از خانه بیرون رفت.

هوش مصنوعی: به پیر گفتم که از روی کنجکاوی و جستجو می‌خواهم بدانم که آیا تو صاحب دانش و حقیقت در دین هستی یا نه.

هوش مصنوعی: من فقط یک لحظه با تو صحبت کرده‌ام، اما این یک لحظه ارزش تمام عمرم را دارد و نمی‌خواهم غم و اندوهی را به خاطر آن تجربه کنم.

هوش مصنوعی: زندگی بدون دوستان واقعی زندگی نیست؛ عمر بدون یار و هم‌نشین، عمری پر از غم و ناراحتی خواهد بود.

هوش مصنوعی: یک لحظه با دوستی که منحصر به فرد و استثنایی است، ارزشش به اندازه‌ی هزار سال می‌ارزد.

هوش مصنوعی: دل انسان وقتی به عشق و وابستگی کسی گرفتار می‌شود، با وجود رنج و عذاب ناشی از این وابستگی، باز هم خوشحال است. به طوری که مانند کبابی که با نمک مزه‌دار شده، حتی اگر درد و عذابی وجود داشته باشد، این خوشحالی را شیرین‌تر می‌کند.

هوش مصنوعی: جان من به خاطر تو سرشار از زندگی و شادابی است و دلم به خاطر حمایت و تأیید تو خوشحال و شاداب است.

هوش مصنوعی: چون تو در کانون واقعیت و در کمال خود نیستی، یک پادشاه که در جایگاه راستین خود قرار دارد، حاکم بر تو خواهد بود.

هوش مصنوعی: با حضور تو، دشت‌ها نرم و لطیف خواهند شد و نی‌ها به جای ناله، شیرینی می‌فروشند.

هوش مصنوعی: تو باید دروازه‌ی وفا را بگشایی و رازهای صداقت و پاکی را در صندوق دل نگه‌داری.

هوش مصنوعی: از تو بی‌خبر شدم و حالتی پیدا کردم که موجودی بی‌پوشش و خالی از هر چیزی به وجود آمد.

هوش مصنوعی: وقتی افراد با خوبی و رفتارهای نیکو روبه‌رو می‌شوند، به سوی خوب شدن تمایل پیدا می‌کنند. اما اگر با بدی مواجه شوند، در رفتارشان تغییر می‌کنند و بد می‌شوند.