هوش مصنوعی: تا زمانی که از این دنیای انسانی خارج نشوی، بدان که در دنیای ظلمت و عذاب غرق خواهی شد.

هوش مصنوعی: بگذار تا مردم را به حرکت درآورند، تا زمانی که از درون خود به چنین اقداماتی بپردازند.

هوش مصنوعی: اگرچه قباد و پرویز مانند عوانی در اینجا هستند، اما تو از یک گل به مانند سگ بیرون می‌آیی.

هوش مصنوعی: اگرچه در اینجا کسی با ثروت و قدرت به خود مغرور است، اما او از خاک برخاسته و در حقیقت کوچک و بی‌اهمیت مثل مور است.

هوش مصنوعی: اگرچه در اینجا از قدرت و عظمت پادشاهی برخوردار هستی، اما از ظلم و ستم نمی‌توانی فرار کنی.

هوش مصنوعی: اگر فقیهی باشد که مردم را به شور و هیجان بیاورد، در روز قیامت نیز چون دیوی خشمگین خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگرچه ظاهرش مانند زاهدان است، اما در باطن مانند هیزم دوزخی است، با این حال، هنوز هم تر و تازه است.

هوش مصنوعی: شما که قاضی و ظالم را در روز قیامت به یاد می‌آورید، در آن روز بیچاره خواهید شد.

هوش مصنوعی: اگر فقط عطر و بوی عالم را حس کنی و به عمل نپردازی، هر دو زبان تو ناقص و ناتمام باقی می‌مانند.

هوش مصنوعی: وقتی با اخلاق ناپسند خود را نشان می‌دهی، بدین معناست که ظاهر زیبا و دلپذیری هم که داری، بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: تمام خوبی‌ها و بدی‌های تو به خودت برمی‌گردد و در واقع برای دیگران اهمیتی ندارد که تو چطور هستی.

هوش مصنوعی: زمانی که انسان از خانه بیرون می‌رود و به کوی دوستان و آشنایان می‌رسد، احساسات و محبت‌های پنهان در دل‌ها به او روی می‌آورند و نمایان می‌شوند.

هوش مصنوعی: برای جلوه‌گری مبدع، نیرویی در درون و کارهایی در بیرون انجام می‌دهد.

هوش مصنوعی: نیکی و خوبی مانند آبی است که پس از بارش، از آسمان بر زمین می‌ریزد و بر مشکلات و بدی‌ها غلبه می‌کند؛ در حالی که بدی‌ها مانند خاکی هستند که گاهی بر سر مگسان می‌افتد و آن‌ها را آزار می‌دهد. در واقع، نیکی می‌تواند شرایط ناگوار را بهبود بخشد و بر بدی‌ها غلبه کند.

هوش مصنوعی: اگر تو به من خوبی کنی، این برایت چه سودی دارد؟ در حالی که من به تو بدی کرده‌ام، پس تو از این موضوع ضرر می‌کنی.

هوش مصنوعی: در این خانه کوچک، آرزوهای بزرگ و دانش فراوانی وجود دارد، اما تویی که در اینجا زندگی می‌کنی، فقط به دنبال لذت‌های زودگذر هستی.