هوش مصنوعی: به یک گدا گفتم که ای نادان، خودت را پای دین و اعتقادات نگذار به خاطر چند لقمه نان.

هوش مصنوعی: او به طور احمقانه‌ای پاسخ داد که از صفی که به خاطر پوششی خاص و جمع شدن و علف‌ها تشکیل شده، دوری می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر راست بگویی، خوشحالم و این کار را انجام می‌دهم، اما ترجیح می‌دهم که بار مسئولیت را بر دوش مردم بگذارم.

هوش مصنوعی: از آن طرف کُدیه (سوی خدا) امید من را به سمت خود کشاند تا دیگر نیازی به کسی نداشته باشم.

هوش مصنوعی: ای کاش در این دنیا که پر از آشفتگی است، ابلهان به خاطر آن ریش‌هایشان بخندند!

هوش مصنوعی: بسیاری از افرادی که در شرایط نامناسبی زندگی می‌کنند، ممکن است در واقع دارای مقام و جایگاه والایی در نزد خداوند باشند.

هوش مصنوعی: دل انسان جاهل وقتی به طمع و حرص می‌افتد، بیشتر به دنبال چیزهایی می‌گردد که در دسترسش نیست و آنچه را که دارد نیز کمتر می‌بیند.

هوش مصنوعی: اگر در این دنیا دوستش غم و اندوه دارد، عاشق در واقع دشمنان خود را می‌بیند.

هوش مصنوعی: اگر تو دارای ثروت، مقام و نفوذ هستی، باید بدان که این‌ها فقط موقتی هستند و بعد از تو کسی دیگر این‌ها را به ارث خواهد برد.

هوش مصنوعی: مال تو در واقع چیزی است که از آن بهره‌مند می‌شوی و لذت می‌بری. هر آنچه که برایت باقی می‌ماند، نشانه‌ای از دارایی واقعی‌ات است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در زندگی با نیکی و مهربانی به دیگران بدهی، نزد مردم و در دل‌ها باقی خواهد ماند. اما اگر چیزی را به زور یا با نادرستی بگیری، هرگز آن را مال خود ندان، زیرا ماندگاری ندارد و به زودی از دست خواهد رفت.

هوش مصنوعی: این غزل بیانگر این است که چیزی که در نظر تو قرار دارد و ارزشمند است، در واقع به تو تعلق ندارد. بنابراین بهتر است آن را پس بدهی، چرا که ارزش آن از خود تو کم‌تر است و وابستگی‌ات به آن تنها از جنس جان و زندگی‌ات است.

هوش مصنوعی: هر آنچه که از تو باقی می‌ماند، چه خوب و چه بد، بدان که اینها را مرگ بخشیده است، نه خودت.

هوش مصنوعی: ظاهر دنیا همانند عروسی زیبا و جذاب است، اما در باطن، بی‌معنی و بی‌پایه مانند زالی است که هیچ معنا و مفهومی ندارد.

هوش مصنوعی: زندگی و مسائل دینی را به عنوان چالش‌های بزرگ در نظر بگیر و سعی کن خود را از فریب‌ها و ترفندهای آنها نجات دهی.

هوش مصنوعی: دوست تو مانند دشمن توست؛ بنابراین، زمان و مکان او را به خوبی در جای خودش قرار بده.

هوش مصنوعی: دنیا کارهایی می‌کند که ممکن است تو را به ناراحتی و درد برساند، اما نوشیدن می‌تواند به تو آرامش و سبکی ببخشد.

هوش مصنوعی: هر کسی که غم و اندوه زیادی دارد، در کنار او کفر و فقر نیز هست.

هوش مصنوعی: مردانگی و قدرت واقعی از درون انسان نشأت می‌گیرد، مانند اینکه در خانه عنکبوت، در عین ظاهری شکننده، آسیب‌ناپذیری وجود دارد.

هوش مصنوعی: صوفیان در یک لحظه به دو عید و خوشحالی دست می‌یابند، در حالی که عنکبوت‌ها مگس‌های بی‌فایده را به دام می‌اندازند.

هوش مصنوعی: ما که از قدرت روح تغذیه می‌کنیم، آیا ممکن است که به اندازه‌ی یک عنکبوت از نمک استفاده کنیم؟

هوش مصنوعی: آب شور است و تو در سفری هستی که تشنگی‌ات بیشتر می‌شود؛ هرچه بیشتر بنوشی، تشنگی‌ات بیشتر می‌گردد.

هوش مصنوعی: اگر تشنه‌ای و آب شور در دسترسی‌ات باشد، آن را نخور؛ چون نه تنها عطشت را برطرف نخواهد کرد، بلکه حال بدی نیز به تو می‌دهد.

هوش مصنوعی: آب شور در زندگی دنیا چگونه می‌تواند نعمت باشد، وقتی که خود آب شور و تشنگی وجود دارد؟

هوش مصنوعی: چهره‌ات را بیار و از پول و ثروت دست بکش، چون ثروت فردا دردسرساز خواهد شد.

هوش مصنوعی: هر کسی که مانند مور زندگی کند و به جمع‌آوری و انبار کردن نپردازد، نه تنها چیزی از خزانه‌ها و دارایی‌ها ندارد، بلکه از شرم و ننگ نیز رنج نمی‌برد.

هوش مصنوعی: مور همیشه در جستجوی غذای خود است و در عذاب و زحمت به خاطر سختی‌های دنیا به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: مور همیشه در حال جنب و جوش و فعالیت است، در حالی که مرد مانند باز، در پرواز و اوج‌گیری است.

هوش مصنوعی: درون قلبت حسرت و حرص و طمع را دور کن، زیرا این طمع به سرعت می‌تواند به دردسر و مشکلات بزرگتری تبدیل شود.

هوش مصنوعی: آز در کنار دروازهٔ خود، صدها هزار انسان ثروتمند و موفق را می‌بینید که همچنان فقیر و نیازمند به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: باز هم قناعت، انسان را از درنگ و انتظار بی‌فایده به دور می‌سازد، در حالی که صدها هزار گدا در سایه پروردگار خودشان را راضی و خرسند می‌کنند.

هوش مصنوعی: هر کسی که راضی و قانع باشد، در حقیقت، به خالق خود اعتماد دارد و بار زندگی را بر دوش می‌کشد. اما کسی که همیشه در پی خواسته‌ها و آرزوهای دنیاست، در واقع در موقعیت ضعف و نیاز قرار دارد.

هوش مصنوعی: آز و آرزو در ظاهر ممکن است خوشایند و دلنشین به نظر برسند، اما در واقع در باطن، موجب خودپسندی و غرور می‌شوند.

هوش مصنوعی: ظاهر او را زیبا و دلربا بدان، اما باطنش را پر از فریب و نیرنگ تصور کن.

هوش مصنوعی: مرد درویش به صورت خوار و زبون در برابر خدای بی‌نیاز و غنی ظاهر شد و از آنجا بیرون آمد.

هوش مصنوعی: مرد فقیر را خداوند بزرگ در این مکان پر از گفتارهای بی‌فایده و بی‌معنا مورد توجه قرار داده است.

هوش مصنوعی: این جمله به معنای این است که ثروت و دارایی که انسان را مغرور و کینه‌توز کند، در واقع نادرست و ناپسند است. کسی که به خاطر ثروت خود به دیگران برتری جویانه نگاه کند، از این ثروت بهره‌ای نگرفته و در حقیقت، این ثروت به جای خیر و نیکی، باعث بروز بدی‌ها و صفات ناپسند در او می‌شود.

هوش مصنوعی: از ثروت و دارایی نمی‌توان به خودبزرگ‌بینی و خودپسندی دست زد، چرا که این حس، از احساس برتری و نادانی نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: کیست که ثروتمند با فقیر سازش کند، در حالی که یک نفر به دنیا می‌بالد و دیگری به دین خود افتخار می‌کند؟

هوش مصنوعی: به دنبال خواستهٔ دل، به چشم خود به مال و دارایی‌های نادان‌ها و بی‌ارزش‌ها نگاه نکن.

هوش مصنوعی: هر کس به اموال دیگران حسد برد و آن‌ها را بی‌ارزش ببیند، باعث خشم خداوند می‌شود.

هوش مصنوعی: خداوند پیامی به پیامبر داد که به دنیا و مردم آن نگاه نکند و توجهی به آنها نداشته باشد.

هوش مصنوعی: به خاطر دشمنان، دیگران را به‌خوبی ببین و چشمانت را از زشتی‌ها پاک کن تا دوستانت را بهتر بشناسی.

هوش مصنوعی: اگر شخصیت‌های بزرگان مانند بوذر و سلمان را در نظر بگیریم، چه تاثیری بر چهره و سرنوشت آن‌ها خواهد داشت؟

هوش مصنوعی: اگر دنیا تو را به خودش مشغول کند، پیامبر هم به سمت تو توجهی نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: وقتی پیامبر با چشمان خاص خودش به تو نگاه نکند، تو چه ارزشی داری؟