هوش مصنوعی: مردی به خاطر نادانی‌اش رازی را با کسی که بدخواه و حسود است، در میان گذاشت.

هوش مصنوعی: مردی که عیب‌جو و حسود است، تمام رازهای آن فرد را به‌طور کامل نزد هر بی‌هویتی افشا کرد.

هوش مصنوعی: آدم ساده و نادانی به خاطر کسی که به او عیب‌جویی کرده، ناراحت و خشمگین شد و به مردی گفت: «تو که بدترین انسان‌ها هستی!»

هوش مصنوعی: ای نادان، تو راز من را فاش کردی، همچون صدای پرخاش که از برخورد پتک به سندان به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: دل من می‌خواهد برایت شکوایه‌ای کنم و در خانه‌ات فریاد بزنم.

هوش مصنوعی: من می‌دانم که غمی دارم و آن غم چنان است که به اندازه هفتاد غم می‌باشد.

هوش مصنوعی: من این زحمت را بی‌ثمر نخواهم گذاشت و حق تلاش خود را به جا خواهم آورد.

هوش مصنوعی: بدون هیچ دلیلی مرا آزردی و کاری را که نباید انجام می‌دادی، انجام دادی.

هوش مصنوعی: من تا زمانی که تو مداخله‌گری‌هایت را کنار نگذاری، مشغول عواقب کارهایم خواهم بود.

هوش مصنوعی: ناگهان کسی رفت و زخم عمیقی به مردی وارد کرد که او را در غم و اندوه فرو برد، و زندگی‌اش به شدت تحت تأثیر منفی قرار گرفت.

هوش مصنوعی: مردی که به غیبت مردم می‌پرداخت، ناگهان کشته شد و کار فرد احمق به خاطر خشمش خراب شد.

هوش مصنوعی: پادشاه خشمگین شد و او را به خفت و خواری گرفت، و به جای جبران خطایش، او را کشت که این امر بسیار عجیب و شگفت‌انگیز است.

هوش مصنوعی: دو مرد بدون دلیل کشته شدند، زیرا به خاطر نادانی کاری انجام دادند که نباید انجام می‌دادند.