هوش مصنوعی: یکی از آدم‌ها به بهلول گفت: اگر بخواهی، می‌توانی همین جبهه را که به تو دادم، از من بگیری.

هوش مصنوعی: گفت می‌خواهم دوهزار چوب به او بزنم، اما پرسید چوب زدن به او چه آرزویی داری، بگو.

هوش مصنوعی: در خانه‌ی خودخواهی و تکبر، آسایش از زحمت دل به دور خواهد بود.

هوش مصنوعی: در پی آنکه در دنیای پر از مشکلات و سختی‌ها، هیچ‌کس به راحتی دست نیافته و همه درگیر رنج و زحمت هستند.

هوش مصنوعی: در این دنیا پر از فریب و ظاهرسازی، آرامش را دور از درد دل نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: پوشش روحانی و ساده‌زیستی مرد، نشانه‌ی اوست، زیرا که تغییر در این پوشش، به معنای از دست رفتن جایگاه معنوی اوست.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم با این جبهه‌ی ساده چه کار کنم، وقتی که نام او را به دوش می‌کشم.

هوش مصنوعی: چون در خانه‌ی آسایش و درد، آدمی تنها به دنبال نام و یاد خود است و نه به خاطر دردهایش.

هوش مصنوعی: هر چیزی که خداوند به مردم داده است، همه آن نام‌ها و ویژگی‌ها نزد من جمع شده است.

هوش مصنوعی: این خانه پر از راز و اسرار است و دلیلی بر این که عقل کل درون آن، مانند صندوقچه‌ای پر از گنجینه‌های پنهان، به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که از کسانی که به دانش و علم می‌پردازند، نمی‌توان انتظار قوی بودن و پایداری داشت؛ چرا که علم می‌تواند انسان را به چالش بکشد و برخی افراد را از پا درآورد.