هوش مصنوعی: شبلی از استاد خود جُنید، سوالی شایسته و خوب پرسید تا به حقیقتی دست یابد.

هوش مصنوعی: گفتند که همه علم‌ها را بر من بنه، در این زمان برایم مشخص کن.

هوش مصنوعی: برای اینکه بفهمم چگونه باید به عقب برگردم، باید بدانم که در این مسیر، چه کسی مردانه‌تر از این موجودات است.

هوش مصنوعی: خواجه، سریعاً قلم را بالا ببر تا راز آغاز کار تو را بگویم.

هوش مصنوعی: شبلی در زمان خود شروع به نوشتن کرد و هرچه که او بیان کرد، به دقت ثبت کرد.

هوش مصنوعی: می‌گوید که بنویس به وسیله این قلم خداوند، و وقتی نوشت، حرف‌ها کوتاه و مختصر شدند.

هوش مصنوعی: او گفت دیگر چه بگویم جز اینکه همین است. تو را اینگونه آموزش دادم.

هوش مصنوعی: تمام علوم و دانش‌ها در زیر این کلمه قرار دارد. اگرچه تنها یک شکل و صورت است، اما شامل تمامی معانی و مقاصد است.

هوش مصنوعی: این بیت می‌گوید که همه علم و دانش‌های جهان را به یکسان نشناس و به تفاوت‌های ظریف و تفاوت‌های واقعی توجه کن. از این رو، به جوانب مختلف یادگیری و درک پدیده‌ها اهمیت بده.

هوش مصنوعی: این را در نظر داشته باش و از حرف و حدیث‌های بیهوده دوری کن، چرا که همه چیز در این خلاصه می‌شود و باید از چیزهای دیگر هم اجتناب کنی.

هوش مصنوعی: افرادی که در مسیر حرکت می‌کنند و فقط با چشمان ظاهر خود می‌بینند، توجه خود را به پشت سر راهنمای خود معطوف کرده‌اند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر بر این نکته تأکید می‌کند که در مسیر زندگی، پیروی از دیگران و توجه به خواسته‌های آن‌ها مناسب نیست، چون این مسیر ممکن است انسان را به سمت آرزوهای نفسانی و دور از حقیقت هدایت کند. بنابراین، بهتر است که انسان به سوی خدا و راه‌های الهی توجه کند و از انحرافات دوری نماید.

هوش مصنوعی: تو کار نیک و بد را به او داده‌ای و او هم به تو توجه کرده است، همان‌طور که حلقه‌ها در بین موها به هم متصل‌اند.

هوش مصنوعی: در اینجا به این مفهوم اشاره شده که عشق و محبت به دو طرفه‌ای که در آن هر یک از طرفین دیگری را می‌پرستد، شبیه به عبادت بت‌هاست. شما به او علاقه دارید و او نیز به شما عشق می‌ورزد. این رابطه نشان‌دهنده‌ی وابستگی عمیق و احساسی است که بین آن دو وجود دارد.

هوش مصنوعی: کسی که هیچ‌گاه همراه خود دوست و یاور ندارد، از سختی‌های دانش بهره‌مند می‌شود.

هوش مصنوعی: خواستن خوب و بد تو وابسته به خواب نیست، بلکه خوب و بد تو مانند پرچم و علم هویدا و مشخص است.

هوش مصنوعی: کی می‌تواند به بخار که در دل آتش به تپش افتاده است، آرامشی ببخشد، ای بیچاره؟

هوش مصنوعی: دل انسان وقتی به آتش عشق یا درد گرفتار می‌شود، تنها با نرمش و ملایمت می‌تواند تسکین یابد و آرام شود.

هوش مصنوعی: دل را از آتش و نگرانی‌ها پاک کن، زیرا فکر نکن که مانند خاک، بی‌ارزش و نداشتن خاصیتی است.

هوش مصنوعی: تمام وسایل و امکانات برای رسیدن به منزل آماده است و همه چیز در حال حرکت و فعالیت است.

هوش مصنوعی: بدون همراه و دوست، این مسیر طولانی به سختی طی شده و جسم را به تنگنا کشانده است.

هوش مصنوعی: همه در باختن، رنگ‌ها و نفس‌ها خود را از دست داده‌اند و تنها جان و روح باقی مانده است.

هوش مصنوعی: این نفس‌ها به‌گونه‌ای خوشبو و زیبا به وجود آمده‌اند که همچون فدای وجودی دیگر عمل می‌کنند و از قالب و شکل ظاهری خود فراتر رفته‌اند.

هوش مصنوعی: روح پاکی که از بدن جدا شده، صداقت و راست‌گویی باقی مانده، ولی مهارت و فنون از بین رفته است.

هوش مصنوعی: کار و تلاش به نوعی شفاف و واضح گشته است، همان‌طور که جان‌ها به وضوح و روشنی وجود دارند.

هوش مصنوعی: زمانی که از مسیر عشق رها شدم، حالا وقت آن است که آغاز جدیدی داشته باشم.