هوش مصنوعی: منتظر بمان تا در روز قیامت، جان تو شکایتی از تو به خداوند بکند، همان‌طور که در قرآن آمده است.

هوش مصنوعی: او می‌گوید این مقام و منزلت تو، چندین بار به اشتباه بر حق تو ظلم کرده است.

هوش مصنوعی: می‌گوید: ای خالق، تو به وضوح و در خفا می‌دانی که چه می‌گذرد.

هوش مصنوعی: همه شب و روز با صدای بلند از من شکایت می‌کند، اما هیچ‌یک از حرف‌های من به صداقت پذیرفته نمی‌شود.

هوش مصنوعی: من هرگز در جایی که به نماز نشسته‌ام، حقیقت و معانی و قواعد زبان را به درستی نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: صدای زیبا در نیایش خوب است و پوشش غمگین هم در جای خودش زیباست.

هوش مصنوعی: فقط در گفت و گوی آرام و نامحسوس، می‌توان به شنیدن صدای دلنشینی امیدوار بود.

هوش مصنوعی: گاهی من را به راهی که حقیقت نیست، فرا می‌خوانی و در این مسیر، مانند خرها، فقط صداهایی بی‌معنی از خود ساطع می‌کنم.

هوش مصنوعی: بسیاری درباره مقام و ادعای ما سخن گفتند، اما نتوانستند ارزش واقعی کلام ما را درک کنند.

هوش مصنوعی: اسب به سمت میدان می‌تازد و ما را نمی‌شناسد، زیرا در پوشش خود پنهان شده‌ایم.

هوش مصنوعی: در خیابان ما، هر کسی که آمده، از خوبی و بدی هیچ خبری ندارد. فقط یک سگ به اینجا آمده است و هیچ کس دیگری نیامده است.

هوش مصنوعی: عقل و جانم را به دست سرنوشت نسپار، زیرا به سوی اراده و خواسته‌های خودم می‌کشانم.

هوش مصنوعی: گاهی خنجر عشق مرا می‌زید و گاهی دام نفس مرا می‌گرفت.

هوش مصنوعی: گاهی مرا به سمت شراب می‌کشاند، و گاهی به سوی آواز و سرود هدایت می‌کند.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات با شکست‌ها و ناامیدی‌ها، زندگی روزمره‌ام تحت تأثیر قرار می‌گیرد و روح من پر از غم و اندوه می‌شود.

هوش مصنوعی: گاهی مانند قوال، با نغمه‌ای زیبا و گوش‌نواز، حروفم را به‌هم پیوند می‌زنم و از ضربهٔ ساز، جذابیت می‌بخشیم.

هوش مصنوعی: ای مدبر، از تدبیر تو، این گونه انتظار انصاف دارم در روز دین.

هوش مصنوعی: در این مکان موقتی، گاهی با ناز و لطافت وارد می‌شوم و گاهی با صدای دلنشین دعا.

هوش مصنوعی: تو با زیبایی و هنر خود به گونه‌ای درخشیدی که گاهی با سخن و گاهی با نغمه‌ات همه را شگفت‌زده کردی.