هوش مصنوعی: ای روحی که به تمام کسانی که قدرت و توانایی دارند، آرزوهایی الهام می‌کنی و به آرزومندان امید و انگیزه می‌دهی.

هوش مصنوعی: تو کارهای خوب من را انجام می‌دهی و در من مهربان‌تر از خودم هستی.

هوش مصنوعی: رحمت تو حد و مرزی ندارد و نعمت‌های تو در میان مردم قابل شمارش نیست.

هوش مصنوعی: هر کمکی که به من می‌کنی، با رضایت و خلوص نیت باشد.

هوش مصنوعی: دل من از یاد قدس دین خوشحال و شاد می‌شود، نزدیکان را به من یادآوری کن و به من الهام بخش که آتش اشتیاق و عشق را در وجودم به وجود آوری.

هوش مصنوعی: بخشیدن کار توست و رهایی از من است و من فقط در حال سقوط هستم.

هوش مصنوعی: من نیمه‌هوش و حواسم را از دست داده‌ام، مرا در آغوش بگیر و حمایت کن.

هوش مصنوعی: من می‌دانم که وجودت به قدری زیبا و پنهان کننده است که باعث شده من تحت تأثیر قرار بگیرم و به تو جذب شوم.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم گذشته‌ام چه چیزی را از من دور کرده و نمی‌دانم که پایان کارم چه کسی خواهد بود.

هوش مصنوعی: من از خشم عاجز و ناتوانم و درخواست کردنم از تو نیز برایم فایده‌ای ندارد.

هوش مصنوعی: دل گمراه به سوی بازگشت به خدا و توبه و طلب forgiveness می‌شتابد، و حالتی در او پدیدار می‌شود که مردم به او توجه می‌کنند و او را نظاره می‌کنند.

هوش مصنوعی: دل گمراه را راهی نشان بده و برای مردم، در را باز کن.

هوش مصنوعی: نمی‌تواند به توانایی‌های تو ببالد، چون از بی‌نیازی و استقلال تو می‌ترسد.

هوش مصنوعی: ای کسی که به رحمت خود، این گله را راهنمایی می‌کنی، چه خبر است از تو که همه چیز به تو ختم می‌شود؟

هوش مصنوعی: ای کسی که خدمت تو را گرگ و یوسف در نظر دارند، مانند یک نگارخانه دارای زیبایی‌ها و هنرها هستی.

هوش مصنوعی: از تو خواهش می‌کنم که بر ما، با وجود مشکلات و دردهای دل‌مان، رحمت کنی تا غم و اندوه‌مان کاهش یابد و زندگی‌مان رنگ و روی بهتری بگیرد.

هوش مصنوعی: من تو را می‌نوازم، حتی اگر دیگران به تو آسیب زده باشند و من تو را می‌پذیرم، حتی اگر دیگران حرف‌هایی علیه تو زده باشند.

هوش مصنوعی: چه کنم با کسانی که جز تو همدمی ندارند؟ آنان همه مرده‌اند، در حالی که تو یار و همراه منی.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر در تلاش است تا به معضلی در رابطه با عشق و هویت بپردازد. او از گیر و دار احساسات و تفکرهای خود سخن می‌گوید و از نگرانی‌هایش درباره وجود و شناسایی خود و دیگری صحبت می‌کند. این احساسات نشان‌دهنده یک درگیری درونی است که برآمده از رابطه‌ای عاطفی است.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم با تو چه کار کنم، زیرا تو به اندازه‌ی دود و تفّ بر من سنگینی می‌کنی و همه چیز در کنار تو محو و بی‌فایده به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: باد نعمت تو بود، ای جهان؛ این زیانی که بر تو می‌رود، بهتر از سودی است که دنیا به همراه دارد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم آن شخص کیست که برای تو کافی است و نظرش را جلب کرده‌ای.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس بدون توجه و محبت تو زنده نمی‌ماند و نمی‌تواند بدون رعایت و مراقبت تو زندگی کند.

هوش مصنوعی: کسی که با تو در سختی‌ها و ناراحتی‌هاست و کسی که بدون تو، روزهایش را می‌گذراند.

هوش مصنوعی: آنچه را که تو گفتی من انجام دادم و آنچه را که نمی‌خواستی، باز هم انجام دادم.

هوش مصنوعی: وقتی که در کنار تو هستم کاملاً سرحال و شادابم، اما وقتی از تو دور می‌شوم احساس بی‌قراری و پریشانی می‌کنم.

هوش مصنوعی: من از اندوه مرگ در رنج و عذابم، ای جانم، برایم باش تا زمانی که زنده‌ام.

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر حالتی است که شخص احساس می‌کند در معرض گفتاری یا رفتاری تند و تیز قرار دارد. او از طرفی خود را در موقعیتی می‌بیند که ممکن است به زودی آسیب ببیند و از طرف دیگر حس می‌کند که از سوی کسی که باید حمایت کننده‌اش باشد، دچار کمبود محبت و توجه است. شاعر به نوعی از دلسوزی و مهربانی یاری می‌طلبد.

هوش مصنوعی: ای دلیل پاک، با پذیرفتن تو، خوب و بد هر دو در یک مشت خاک وجود دارند.

هوش مصنوعی: خاک جایی است که به خاطر تو و ستایشت، زبان به سخن می‌آید.

هوش مصنوعی: عزت و شرافت تو باعث شد که خاک، پستی و ذلت خود را کنار بگذارد و به سوی آسمان‌ها و مقام‌های بلند برود.

هوش مصنوعی: اگر به من سخنی نمی‌گویی که نام تو از یادم نرود به خاطر دوری‌ات.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس جرأت نداشت که تو را در دنیا به بند بکشاند یا محدود کند.

هوش مصنوعی: عقل و مستی ما چه دستاوردی دارد وقتی که زیبایی و جذابیت ما خود نشانه وجود و حقیقتی والا هستند؟

هوش مصنوعی: بگذار از بدی‌ها خود را پاک کنیم، زیرا از ما پیش از پاکی‌مان تنها یک مشت خاک است.

هوش مصنوعی: اگر من خود را خردمند و توانا بدانم، آیا در واقع خود را در جایگاه نیک و بد قرار می‌دهم؟

هوش مصنوعی: وقتی تو بدی را پذیرفتی، آن بد برای تو به خوبی تبدیل می‌شود. اما اگر خوبی ما را نپذیری، آن خوب نیز به بدی تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: ای پروردگار، همه خوبی‌ها از توست و از تو بدی و ناپسندی برنمی‌خیزد. جای شگفتی است که چنین چیزی را دریابم.

هوش مصنوعی: کسی که کارهای بد را انجام می‌دهد، در واقع خود را معرفی می‌کند. اما تو که نیکو هستی، شایسته‌ترین هستی برای دریافت خوبی‌ها و نیکی‌ها.

هوش مصنوعی: خیرخواهی برای دیگران ممکن است که خودشان از وضعیت تو بی‌خبر باشند.

هوش مصنوعی: در این محیط پر از آرزوها و خواسته‌ها، نادانی ما و عذرخواهی‌مان از علم و دانایی توست.

هوش مصنوعی: اگر در کارها اشتباهی کرده‌ایم، این نباید سبب شود که تو تصور کنی در مقام قدرت و ذاتی برتری قرار داری.

هوش مصنوعی: به درگاه رحمت و بزرگواری تو آمده‌ام تا لطف‌هایی که وعده داده‌ای، به من برسانی.

هوش مصنوعی: هر چیزی که مربوط به تو باشد قابل قبول است، ولی هر آنچه که از ما سر می‌زند و اشتباه است، به گردن ماست.