هوش مصنوعی: در بصره پیرمردی بود که در آن زمان زاهدی بود و عابدی در آن روزگار وجود نداشت.

هوش مصنوعی: هر روز صبح می‌گوید که باید بیدار شوم تا از این نفس و روحیه ناگوار فرار کنم.

هوش مصنوعی: نفس به من می‌گوید که ای سالخورده، در صبح چه چیزی بخوری؟ کمی فکر کن و تدبیر کن.

هوش مصنوعی: بگو به من که چه چیزی باید بخورم و چگونه زندگی کنم، زیرا من می‌خواهم بگویم که مرگ و گذر از این دنیا به چه معناست.

هوش مصنوعی: نفس من از من می‌پرسد که چه لباسی باید بپوشم، و من در جوابش می‌گویم که کفن.

هوش مصنوعی: پس از آن، مرا می‌پرسد و آرزوهایی دور از دسترس برایم ایجاد می‌کند.

هوش مصنوعی: ای دل کور، نپرسید که کجا می‌روی، زیرا که پاسخ من فقط سکوت است تا به لب گور برسم.

هوش مصنوعی: شاید بتوانم بر خلاف خواسته‌ی نفسم عمل کنم و از ترس نگهبان، خود را کنترل کنم.

هوش مصنوعی: بدبخت آن کسی است که خود را خوار و حقیر بداند و اجازه ندهد نفسش به او افتخار کند.