سناییبخش ۴۲ - فی‌التوکّل
پی منه با نفاق بر درگاه
به توکل روند مردان راه
گر توکّل ترا بروست همی
خود بدانی که رزق از اوست همی
پس به کوی توکّل آور رخت
بعد از آنت پذیره آید بخت
در توکّل یکی سخن بشنو
تا نمانی به دست دیو گرو
اندر آموز شرط ره ز زنی
که ازو گشت خوار لاف‌زنی
اطلاعات
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب شعری: مثنوی
منبع اولیه: محمودرضا رجایی
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
پی منه با نفاق بر درگاه
به توکل روند مردان راه
هوش مصنوعی: مردان واقعی با نفاق به درگاه تو وارد نمی‌شوند و با اتکا به ایمان و اراده پیش می‌روند.
گر توکّل ترا بروست همی
خود بدانی که رزق از اوست همی
هوش مصنوعی: اگر به خدا توکل کنی، خودت خوب می‌دانی که روزی از سوی او می‌رسد.
پس به کوی توکّل آور رخت
بعد از آنت پذیره آید بخت
هوش مصنوعی: پس به محله‌ی اعتماد و توکل بیاور بار و وسایل خود را؛ بعد از تو، خوشبختی و شانس به سراغت خواهد آمد.
در توکّل یکی سخن بشنو
تا نمانی به دست دیو گرو
هوش مصنوعی: به یکی از سخن‌ها در زمینه توکل گوش کن تا در دام شیطان نیفتی.
اندر آموز شرط ره ز زنی
که ازو گشت خوار لاف‌زنی
هوش مصنوعی: از کسی که به خاطر گویندگی و لاف زدنش تحقیر شد، راه را بیاموز.