هوش مصنوعی: آنچه شنیده‌ای این است که بدون بارش ابر، پرنده روزی، از درِ زرتشتیان به زمین افتاد.

هوش مصنوعی: او به مرد کافر گفت که مسلمان واقعی کسی است که از هنر و دانش سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: پرندگان حتی اگر دانه‌ای بردارند، به خاطر لطف و محبت تو آن را خواهند پذیرفت.

هوش مصنوعی: گبر گفت: اگر آخر مرا بزنند، این درد و رنج من را هم باید ببینند.

هوش مصنوعی: چون او پرچم‌دار بزرگی و نیکی است، نیازی به بخل ندارد، زیرا بخشندگی و احسان با هم تفاوتی ندارند.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به داستانی است که در آن خداوند برای جعفر، به جای دستانی که از او گرفته شده، پر داده است. این نماد تلاش و قدرت است که فرد با وجود کمبودها و چالش‌ها، می‌تواند به موفقیت و دستاوردهای بزرگ برسد. در واقع، با اینکه او دست از کار سخت خود را ندارد، همواره می‌تواند از طریق دیگر منابع و امکانات به پیشرفت ادامه دهد.

هوش مصنوعی: دل خود را به کارها و کارهای بیهوده دیگران مشغول نکن، زیرا در دل تو آزادی و رهایی از غم و ناراحتی وجود دارد.

هوش مصنوعی: تنها خداوند است که می‌تواند به کار آدمی گشایش و ره‌یابی دهد، و اگر از مخلوقات چیزی برآید، نمی‌تواند جایگاهی در کارهای بزرگ داشته باشد.

هوش مصنوعی: تا جایی که می‌توانی، غیر از او را به عنوان دوست نپذیر و هیچ‌کس دیگر را در حساب نیاور.

هوش مصنوعی: به دیگران هیچ‌گاه تکیه نکن و به جز درگاه خدا به هیچ‌کس پناه نبر.

هوش مصنوعی: تمامی این تکیه‌گاه‌ها و نقاط ایستایی که به آن‌ها دل بسته‌ایم در واقع تنها آرزوهایی هستند. اما محل واقعی اطمینان و آرامش، رحمت خداوند است و این کافی است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که شما وجود دارید، نان شما وابسته به اوست و ادامه زندگی شما به او بستگی دارد.

هوش مصنوعی: هر دو عشق و خواسته در جهان وجود دارند؛ یکی به زبان پارسی و دیگری به زبان عربی.

هوش مصنوعی: وقتی که از راه نیاز آگاهم نیستی، در حجاب و پوششی قرار داری که مانند مغز پیاز است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که از نور موسی جدا هستی، مانند روزی کور هستی، و تو همچون پرنده‌ای هستی که عیسی را نداشت.

هوش مصنوعی: ابتدا برای عشق، دل را جستجو کن و با نخستین گام قدم بردار، مثل درختی که از آب سرچشمه می‌گیرد.

هوش مصنوعی: تا جایی به سعادت و درستی برسی که بفهمی چه چیزی را باید دنبال کنی و چه چیزی را نه.