هوش مصنوعی: از تو درخواست و درخواست‌های خوب وجود دارد، همچنین قدرتی در دست کسی که عصبانیت و خشم را به همراه دارد. زنبور، که خانه‌اش فعال و پر سر و صداست، نیز در همین وضعیت قرار دارد.

هوش مصنوعی: چشم‌پوشی نکن و تلاش کن تا با تلاش و کوشش خود، به بلندی‌ها برسی و به هدف‌هایت نزدیک شوی.

هوش مصنوعی: چرا که خدا به تمام جوانب و مرزها آگاه است و از آنچه که بر تو می‌گذرد، از قدرت و زاری‌ات باخبر است.

هوش مصنوعی: وقتی تو به قدرت و ثروت خود مغروری، چشمانت را به حقیقت و گوشهایت را به واقعیت بسته‌ای.

هوش مصنوعی: زیبایی ظاهری و ثروت نمی‌تواند ارزش واقعی تو را بپوشاند، زیرا در حقیقت نام تو باعث جدایی و جنگ است به جای آشتی و صلح.

هوش مصنوعی: در برابر حقیقت با اشک و ناله حاضر شو، زیرا با همین ناله‌ها می‌توانی در آن درگاه به شناخت و حقیقت دست یابی.

هوش مصنوعی: این موضوع مربوط به آن نیست که از دیگری قرض بگیریم، بلکه به خودکفایی و بی‌نیازی اشاره دارد.

هوش مصنوعی: قدرت او را با ناتوانی خودت نشان نده، ای خواجه، خود را آزاد کن و این‌گونه نباش.

هوش مصنوعی: بپوش و بخور تا زمانی که خودت را پنهان کنی و اگر در این حالت هم دایم به تو آسیبی برسد، کاری نکن که این آسیب زیاد شود.

هوش مصنوعی: هرچیزی که وجود دارد، به خاطر اوست. بنابراین تو بهانه‌های بیهوده نیاور.

هوش مصنوعی: بدون تو، گِل و خاک مسجد به حساب می‌آید و با تو، آن مکان مقدس می‌شود. همچنین، با تو دل آدمی به دوزخ می‌ماند ولی بدون تو، زندگی‌اش بهشت است.

هوش مصنوعی: بدون تو، تمام کارها به خوبی پیش رفته‌اند، اما با تو هیچ چیز به درستی شکل نگرفته است.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره دارد به این که همه چیز از وجود تو نشأت می‌گیرد. مهر و محبت یا کینه و دشمنی، همه به نوعی به تو مربوط می‌شوند. همچنین، ایمان و کفر نیز از ذات تو می‌آید. به عبارت دیگر، همه احساسات و نگرش‌ها به خودت وابسته است و از وجود تو سرچشمه می‌گیرد.

هوش مصنوعی: انسانی باش که نه از نعمت‌های دنیا برخوردار است و نه در کمال خود را غرق کرده است؛ زیرا فرشته‌ها نه چیزی کم دارند و نه به چیز خاصی وابسته‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی تو در زندگی‌ام بودی، همواره از آینده‌ای خوب و همزمان از خطرات و مشکلات نگرانی داشتم. اما حالا که از من دور شده‌ای، نه امیدی به آینده دارم و نه نگران چیزی هستم.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که به دور کاخ شاه می‌چرخد، زمانی عصبانی و بدشگون می‌شود و به کارهای ناپسند و گناه‌آلود روی می‌آورد.

هوش مصنوعی: اگر انسان به زندگی ساده و بی‌پیرایه خود قناعت کند، بهتر است که در جایی بی‌مقدار و خراب باشد، تا اینکه به مقام‌ها و ثروت‌های بی‌مورد دست یابد.

هوش مصنوعی: مشک، چه در حالت تر و چه در حالت خشک، از آب و آتش آسیب می‌بیند.

هوش مصنوعی: هر کس که هستی، چه مسلمان باشی و چه غیر مسلمان، در برابر او هیچ تفاوتی ندارد؛ چه به کنیسه بروی و چه به صومعه، همه در مقابل او یکسانند.

هوش مصنوعی: همه افراد، با هر دین و منش و ویژگی‌ای که داشته باشند، در جستجوی او هستند و او مورد خواست و خواسته همگان است.

هوش مصنوعی: وجود خدای تو به هیچ دلیلی وابسته نیست، پس چرا در حال حاضر به دنبال دلیل می‌گردی؟

هوش مصنوعی: دوستی و محبت به دین از تعالیم و آموزش‌ها به دست نمی‌آید؛ همان‌طور که هنگام غروب خورشید، نور یقین و حقیقت دیگر نمی‌تابد.

هوش مصنوعی: اگر فرد نیکوکار و پرهیزکاری در سرزمین ما پادشاه شود، چه فایده‌ای دارد اگر خودش بد باشد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که نیکوکار باشی، از سرنوشت و تقدیر بد دور خواهی بود. پس چرا باید نگران باشی؟

هوش مصنوعی: در این خانه که اینجا هستم، مدت یک هفته است که آمده‌ام و هنوز اینجا مانده‌ام.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که کلمه "یسعی" را بخوان، زیرا در نشری که به روز رستاخیز مربوط می‌شود، نشان‌دهنده ایمان است.

هوش مصنوعی: مصطفی فرمود که دست موسی خلیل از آن ماه (می) جدا شد و اوه (نفس یا جان) او به خود آمد.

هوش مصنوعی: او با وفای به دین خود، مقام و نزدیکیت را به یقین بخشید.

هوش مصنوعی: زمانی که حرف "واو" از کلمه "اوه" حذف شود، تنها به منبعی از آه یا خسارت باقی می‌ماند که این خود جای تعجب دارد.

هوش مصنوعی: درد و اندوهی که از او باقی مانده، نشانه‌ای از اوست و ملت او چیز خاصی از او به جای نگذاشته است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که در دنیا هستی، صدای خود را به گوش دیگران برسان و در حین نیاز، از راه درست و شجاعت دست بر دار.

هوش مصنوعی: اگر بپذیری، زندگی‌ات راحت خواهد بود، وگرنه انگار که اصلاً وجود نداشته‌ای.

هوش مصنوعی: اگر تو خود را بی‌نیاز بدانی، نیازی به کسی دیگر نخواهی داشت، اما اگر چنین نباشی، چه اهمیتی دارد که او کیست یا چه مقام و جایگاهی دارد؟

هوش مصنوعی: روز به صبح زود می‌رسد و با بیدار شدن خروس، زمانی برای طلوع آفتاب فرامی‌رسد و خورشید از افق بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: وجود تو یا نبودت برای او تفاوتی ندارد؛ هیچ‌کس مانند تو نمی‌تواند به درگاه او بیاید.

هوش مصنوعی: وقتی چشمه‌ی زلال و روشنی به بیرون سرازیر می‌شود، دیگر نیازی به قرعه و شانس ندارد.

هوش مصنوعی: این همه زرق و برق و زیبایی که در دنیای مادی وجود دارد، بی‌معناست، زیرا در جایی که عشق و دوستی واقعی وجود دارد، این چیزها اهمیت ندارند.

هوش مصنوعی: چرا کسی که درختی رشد کرده با دست خود، به خاطر بافت و روح خاصی که دارد، همیشه درخشان و نورانی است؟

هوش مصنوعی: آن نور امیدی که در دل داری، به‌زودی روشن خواهد شد و همچون تابش خورشید، در زندگی‌ات درخشندگی خواهد بخشید.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که حتی در شرایط دشوار، روح و جان انسان می‌توانند به طور زندانی باقی بمانند. در اینجا، شمع به عنوان نمادی از زندگی و وجود انسان مطرح می‌شود و اشاره به این دارد که حتی در سختی‌ها هم همیشه یک امید و نور وجود دارد. به نوعی می‌توان گفت که انسان در برابر تغییرات و مشکلات زندگی مقاوم است و نمی‌گذارد که شرایط او را خرد کند.

هوش مصنوعی: در این کوچه، راهی برای شما وجود ندارد. اگر هم راهی باشد، فقط به خاطر آه و ناراحتی شماست.

هوش مصنوعی: همه از مسیر خدمت و بندگی فاصله گرفته‌اند، مانند آنکه در پاییز سال و ماهی مغرور و خودپرست شده‌اند.

هوش مصنوعی: شما وقتی گاهی خوب و گاهی بد رفتار می‌کنید، نمی‌توانید به خودتان امید داشته باشید.

هوش مصنوعی: پس زمانی که عقل و شرم تو به یک اندازه روشن و واضح شد، باید بیم و امید را نیز به یکسان در نظر بگیری.