سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بس عابد را که سرو بالای تو کشت</p></div>
<div class="m2"><p>بس زاهد را که قدر والای تو کشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تو دیر زی ای بت ستمگر که مرا</p></div>
<div class="m2"><p>دست ستم زمانه در پای تو کشت</p></div></div>

دیوان حکیم سنایی غزنوی (بر اساس معتبرترین نسخه ها) به اهتمام پرویز بابایی - سنایی غزنوی - تصویر ۴۰۱

رباعی شمارهٔ ۸۸

بس عابد را که سرو بالای تو کشت
بس زاهد را که قدر والای تو کشت
تو دیر زی ای بت ستمگر که مرا
دست ستم زمانه در پای تو کشت

هوش مصنوعی: این اشعار به زیبایی و عظمت معشوق اشاره دارد و نشان می‌دهد که بسیاری از عابدین و زاهدان به خاطر عشق به آن معشوق جان خود را از دست داده‌اند. شاعر با بیانی عاطفی و پرغصه از ستم زمانه و درد از دست دادن عشق صحبت می‌کند و به معشوق خود می‌گوید که در این راه خیلی‌ها مانند او قربانی شده‌اند.

رباعی شمارهٔ ۸۶

رباعی شمارهٔ ۸۷

هوش مصنوعی: بسیاری از عابدان و زاهدان به خاطر زیبایی و مرتبه بلند تو از پای درآمدند.

بس عابد را که سرو بالای تو کشت

بس زاهد را که قدر والای تو کشت

هوش مصنوعی: ای بت زیبا و ستمگر، تو دیر به سراغ من آمدی، زیرا تقدیر و نادانی زمانه مرا در دامن تو به زمین انداخت.

تو دیر زی ای بت ستمگر که مرا

دست ستم زمانه در پای تو کشت

رباعی شمارهٔ ۸۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده