سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>صد بار رهی بیش به کوی تو شتافت</p></div>
<div class="m2"><p>بویی ز گلستان وصال تو نیافت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دل نیست کز آتش فراق تو نتافت</p></div>
<div class="m2"><p>دست تو قوی‌ترست بر نتوان تافت</p></div></div>

دیوان حکیم سنایی غزنوی (بر اساس معتبرترین نسخه ها) به اهتمام پرویز بابایی - سنایی غزنوی - تصویر ۵۳۲

رباعی شمارهٔ ۸۹

صد بار رهی بیش به کوی تو شتافت
بویی ز گلستان وصال تو نیافت
دل نیست کز آتش فراق تو نتافت
دست تو قوی ترست بر نتوان تافت

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از تلاش‌های مکرر خود برای رسیدن به معشوق سخن می‌گوید. او به رغم کوشش‌های متعددش، نتوانسته بویی از وصال معشوق بگیرد. دل او از درد فراق می‌سوزد و در نهایت به این نتیجه می‌رسد که قدرت معشوق بر احساسات و دل او غالب است.

رباعی شمارهٔ ۸۷

رباعی شمارهٔ ۸۸

هوش مصنوعی: صد بار تلاش کردم تا به کوی تو برسم، اما بویی از گلستان وصل تو نیافتم.

صد بار رهی بیش به کوی تو شتافت

بویی ز گلستان وصال تو نیافت

هوش مصنوعی: دل آدمی با آتش فراق تو نمی‌سوزد و نمی‌تواند تحمل کند، اما قدرت دست تو از این درد و رنج فراتر است و نمی‌توان به آن دست یافت.

دل نیست کز آتش فراق تو نتافت

دست تو قوی‌ترست بر نتوان تافت

رباعی شمارهٔ ۸۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده