سناییرباعی شمارهٔ ۸۴
عقلی که ز لطف دیدهٔ جان پنداشت
بر دل صفت ترا به خوبی بنگاشت
جانی که همی با تو توان عمر گذاشت
عمری که دل از مهر تو بر نتوان داشت
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
عقلی که ز لطف دیدهٔ جان پنداشت
بر دل صفت ترا به خوبی بنگاشت
هوش مصنوعی: عقل، به سبب محبت و لطفی که از چشم‌های جان دریافت کرد، ویژگی‌های تو را به خوبی و زیبایی توصیف کرد و در دل آن را متجلی ساخت.
جانی که همی با تو توان عمر گذاشت
عمری که دل از مهر تو بر نتوان داشت
هوش مصنوعی: جانی که با تو سر می‌کند، نمی‌تواند عمرش را در کنار تو سپری کند، زیرا دلش از محبت تو جدا نمی‌شود.