سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چون دوست نمود راه طامات مرا</p></div>
<div class="m2"><p>از ره نبرد رنگ عبادات مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون سجده همی نماید آفات مرا</p></div>
<div class="m2"><p>محراب تو را باد و خرابات مرا</p></div></div>

دیوان حکیم سنایی غزنوی (بر اساس معتبرترین نسخه ها) به اهتمام پرویز بابایی - سنایی غزنوی - تصویر ۵۲۳

رباعی شمارهٔ ۸

چون دوست نمود راه طامات مرا
از ره نبرد رنگ عبادات مرا
چون سجده همی نماید آفات مرا
محراب تو را باد و خرابات مرا

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به معشوق خود اشاره می‌کند که راهی را که او نشان داده، موجب انحراف او از عباداتش شده است. او همچنین به این نکته می‌پردازد که وقتی سجده می‌کند، آفات و مشکلات او را تحت تأثیر قرار می‌دهند. در پایان، اشاره می‌کند که محراب (جای عبادت) او را به باد می‌دهد و به مشکلاتش دامن می‌زند. در کل، شعر بیانگر پیچیدگی‌های عشق و تأثیر آن بر روح و عبادت شاعر است.

رباعی شمارهٔ ۶

رباعی شمارهٔ ۷

هوش مصنوعی: وقتی دوست را پدیدار کرد، مسیر پرپیچ و خم مرا از راه درست منحرف کرد و باعث شد عبادت‌هایم بی‌اثر شود.

چون دوست نمود راه طامات مرا

از ره نبرد رنگ عبادات مرا

هوش مصنوعی: وقتی آفات و مشکلات من به سجده درمی‌آیند، آرزو می‌کنم که معبد تو با باد و ویرانی من همراه باشد.

چون سجده همی نماید آفات مرا

محراب تو را باد و خرابات مرا

رباعی شمارهٔ ۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده