رباعی شمارهٔ ۵۶
مژگان و لبش عذر و عذابی دگرست
وز کبر و ز لطف آتش و آبی دگرست
بیشک داند آنکه خردمند بود
کان آفت آب آفتاب دگرست
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
مژگان و لبش عذر و عذابی دگرست
وز کبر و ز لطف آتش و آبی دگرست
هوش مصنوعی: چشمها و لبهای او، بهانهای برای درد و رنج دیگری هستند و از روی تکبر و مهربانی، احساساتی چون آتش و آب را در دل به وجود میآورند.
بیشک داند آنکه خردمند بود
کان آفت آب آفتاب دگرست
هوش مصنوعی: آدم عاقل میداند که این آفتی که از نور خورشید ناشی میشود، متفاوت از آفتهایی است که به خاطر آب به وجود میآید.