سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>روز از طلبت پردهٔ بیکاری ماست</p></div>
<div class="m2"><p>شبها ز غمت حجرهٔ بیداری ماست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هجران تو پیرایهٔ غمخواری ماست</p></div>
<div class="m2"><p>سودای تو سرمایهٔ هشیاری ماست</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۳۸

روز از طلبت پرده بیکاری ماست
شبها ز غمت حجره بیداری ماست
هجران تو پیرایه غمخواری ماست
سودای تو سرمایه هشیاری ماست

هوش مصنوعی: این اشعار بیانگر درد و longing (عشق و دلتنگی) شاعر برای معشوقش هستند. در روزها، در طلب او بیکار و ناامید است و شب‌ها از غم او بی‌خواب و بیدار می‌ماند. دوری معشوق، غم و اندوهی را بر او تحمیل کرده و عشق او سرمایه و منبع هشیاری و آگاهی‌اش به شمار می‌رود. به طور کلی، شاعر به شدت تحت تأثیر احساساتش قرار دارد و زندگی‌اش به شدت تحت تأثیر دوری از عشقش است.

رباعی شمارهٔ ۳۶

رباعی شمارهٔ ۳۷

هوش مصنوعی: روزها به خاطر خواست تو، ما در تنهایی می‌مانیم و شب‌ها به خاطر اندوه تو، ما در حال بیداری و فکر به تو هستیم.

روز از طلبت پردهٔ بیکاری ماست

شبها ز غمت حجرهٔ بیداری ماست

هوش مصنوعی: فراق تو زینتِ غم‌خواری ماست و عشق تو منبعِ آگاهی ماست.

هجران تو پیرایهٔ غمخواری ماست

سودای تو سرمایهٔ هشیاری ماست

رباعی شمارهٔ ۳۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده