سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عشقا تو در آتشی نهادی ما را</p></div>
<div class="m2"><p>درهای بلا همه گشادی ما را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>صبرا به تو در گریختم تا چه کنی</p></div>
<div class="m2"><p>تو نیز به دست هجر دادی ما را</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 4499 - سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳

دیوان حکیم سنایی غزنوی (بر اساس معتبرترین نسخه ها) به اهتمام پرویز بابایی - سنایی غزنوی - تصویر ۵۲۲

رباعی شمارهٔ ۴

عشقا تو در آتشی نهادی ما را
درهای بلا همه گشادی ما را
صبرا به تو در گریختم تا چه کنی
تو نیز به دست هجر دادی ما را

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از عشق و درد ناشی از آن صحبت می‌کند. او می‌گوید که عشق تو مانند آتش، او و دیگران را درگیر کرده و زندان بلا و رنج برایشان ایجاد کرده است. شاعر همچنین اشاره می‌کند که به صبر و شکیبایی پناه برده، اما در نهایت از دست فاصله و جدایی نیز آسیب دیده است.

رباعی شمارهٔ ۲

رباعی شمارهٔ ۳

هوش مصنوعی: عشق تو ما را در آتش قرار داده و درهای مصیبت و سختی را به روی ما باز کرده‌ای.

عشقا تو در آتشی نهادی ما را

درهای بلا همه گشادی ما را

هوش مصنوعی: صبر را به تو سپردم و از تو انتظار دارم که در غم فاصله، ما را رها نکنی.

صبرا به تو در گریختم تا چه کنی

تو نیز به دست هجر دادی ما را

رباعی شمارهٔ ۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده