سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در دست منت همیشه دامن بادا</p></div>
<div class="m2"><p>و آنجا که تو را پای سر من بادا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>برگم نبود که کس تو را دارد دوست</p></div>
<div class="m2"><p>ای دوست همه جهانت دشمن بادا</p></div></div>

دیوان حکیم سنایی غزنوی (بر اساس معتبرترین نسخه ها) به اهتمام پرویز بابایی - سنایی غزنوی - تصویر ۵۲۲

رباعی شمارهٔ ۳

در دست منت همیشه دامن بادا
و آنجا که تو را پای سر من بادا
برگم نبود که کس تو را دارد دوست
ای دوست همه جهانت دشمن بادا

هوش مصنوعی: شعر به بیان احساس تنهایی و غم ناشی از فاصله از دوست پرداخته است. شاعر بیان می‌کند که هر جا که دوستش باشد، او در آنجا احساس سرما و بی‌کسی می‌کند. به نظر می‌رسد که هیچ‌کس جز او دوستش ندارد و همه در دنیا را دشمن می‌بیند. این عبارات نشان‌دهنده عمق عشق و درد جدایی است.

رباعی شمارهٔ ۱

رباعی شمارهٔ ۲

هوش مصنوعی: اگر همیشه در دست تو دامنم باشد، در جایی که تو هستی، سر من نیز در اختیارت خواهد بود.

در دست منت همیشه دامن بادا

و آنجا که تو را پای سر من بادا

هوش مصنوعی: من برگ و باری ندارم که کسی تو را دوست داشته باشد، ای دوست! پس امیدوارم تمام جهانیان برایت دشمن باشند.

برگم نبود که کس تو را دارد دوست

ای دوست همه جهانت دشمن بادا

رباعی شمارهٔ ۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده