هوش مصنوعی: کسی که از کار بی‌توجهی و سهل‌انگاری‌اش، برخی مسائل برای دیگران آشکار شود، آنچه را که در دل دارد به یقین تبدیل می‌کند و آنچه را که یقین داشته، ممکن است برای او شک و تردید بیافریند.

هوش مصنوعی: آن کسی که در چشمانش نشانه‌ای از عشق و محبت وجود دارد، به‌طوری‌که هر ساعت نشانه‌ای از بی‌نشانی و غم را در خود نمایان می‌کند، به واقع نشان از حال و احوال اوست.

هوش مصنوعی: هنگام مشاهده، انسان به خاطر دیدن و در زمان سخن گفتن، به خاطر گفتن درک خود را از دست می‌دهد. مانند افرادی که هیچ چیزی نمی‌بینند یا نمی‌توانند صحبت کنند.

هوش مصنوعی: آنچه که در ابتدا پنهان بود، به نوعی که قبلاً وجود داشت، دیگر بی‌خبر می‌شود. سپس پس از فرار از پنهانی، وضعیتی مشخص و آشکار بر او نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: حقیقت او به قدری والا و بی‌نظیر است که هیچ وصفی نمی‌تواند آن را بیان کند؛ همان‌طور که پروین در آسمان، فراتر از محدودیت‌های زمینی ظاهر می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر در مسیر عشق و احساسات، معروف و شکرگزار باشید، این معروف و شکرگزاری ممکن است در دوری و جدایی پنهان شود.

هوش مصنوعی: اگر انسان با خود و دنیای درونی‌اش ارتباط صحیحی برقرار کند و چشمش باز شود، همچون سنایی شاعر بزرگ، می‌تواند در عرصه زندگی به شناخت عمیق‌تری برسد و هر آنچه را که هست، به زبان بیاورد و بیان کند.