سنایی » دیوان اشعار » قصاید و قطعات » شمارهٔ ۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای برآراسته از لطف و سخا معدن خویش</p></div>
<div class="m2"><p>همچو گوهر که بیاراید مر معدن را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دفتری ساختم از بهر تو پر مدح و هجا</p></div>
<div class="m2"><p>هر چه مدحست ترا هر چه هجا دشمن را</p></div></div>

دیوان حکیم سنایی غزنوی (بر اساس معتبرترین نسخه ها) به اهتمام پرویز بابایی - سنایی غزنوی - تصویر ۶۱۰

شمارهٔ ۹

ای برآراسته از لطف و سخا معدن خویش
همچو گوهر که بیاراید مر معدن را
دفتری ساختم از بهر تو پر مدح و هجا
هر چه مدحست ترا هر چه هجا دشمن را

هوش مصنوعی: این شعر به ستایش و تمجید از شخصی می‌پردازد که دارای فضل و generosity خاصی است. شاعر انگشتری را به گوهر تشبیه می‌کند که زیبایی معدن را می‌آراید. او همچنین دفتری نوشته است پر از مدح و ستایش برای این شخص، و هر آنچه مدح است به او تعلق دارد و هر چیزی که هجا و انتقاد باشد، به دشمنان او مربوط می‌شود.

شمارهٔ ۷

شمارهٔ ۸

هوش مصنوعی: ای کسی که با مهربانی و generosity خود، زیبایی و ارزش وجودت مانند یک گوهر، معدن دل را زینت می‌بخشد.

ای برآراسته از لطف و سخا معدن خویش

همچو گوهر که بیاراید مر معدن را

هوش مصنوعی: من کتابی برای تو نوشتم که پر از ستایش‌ها و تعریف‌هاست. هر چه به تو مربوط می‌شود ستایش کرده‌ام و هر چه مربوط به دشمنانت باشد را نکوهش کرده‌ام.

دفتری ساختم از بهر تو پر مدح و هجا

هر چه مدحست ترا هر چه هجا دشمن را

شمارهٔ ۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده