هوش مصنوعی: پاداش شایسته‌ محمد بن خطیب مانند این است که خطبه‌ها و سخنرانی‌ها بر اساس نام تو به زیبایی بیان شود.

هوش مصنوعی: ستایش تو به قدری در وجود انسانها نهفته است که حتی پرنده‌ای که از شاخه درخت آواز می‌خواند، نمی‌تواند بدون استحکام و ثبات خود را بیافریند.

هوش مصنوعی: از دور، نه آسمان و نه طبیعت چهارگانه و نه هفت ستاره، در هیچ کدام از این دو دنیا هیچ کس مثل تو وجود ندارد.

هوش مصنوعی: کسی که داستان‌ها و ویژگی‌های تو را نقل می‌کند، مانند طوطی‌ای است که شیرینی می‌گوید و می‌خواند.

هوش مصنوعی: شنیدم که در نواحی دور، ستاره‌ای از تابش او در آسمان درخشان می‌شود.

هوش مصنوعی: شنیدم که به دلیل ناامنی در آن کشور، ستاره‌ها از ترس چهره‌ای به آسمان نمی‌آورند.

هوش مصنوعی: حال که از خوبی تو، پرنده آزاد می‌شود، دیگر گرمای خورشید هم نمی‌تواند آن را بسوزاند، حتی اگر آسمان به دور خورشید بچرخد.

هوش مصنوعی: اکنون به واسطه‌ی عدالت و بزرگی تو، وضعیت انسان بد شده است، به طوری که حتی گردباد هم قادر نیست پر کاه را در هوا نگه دارد.

هوش مصنوعی: وقتی که خدا، پادشاه و بزرگوار با نیکخواهی تو را حمایت می‌کنند، چگونه ممکن است که بلا و حادثه برای تو در درگاه آن‌ها باقی بماند؟

هوش مصنوعی: شب تاریک زمان نمی‌تواند دامن‌اش را به زمین بکشد، چرا که دور چرخ زمان صبح را می‌گشاید و روشنایی را به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: در این دو روز دنیا، درد و رنجی که به تو وارد می‌شود، به خاطر آن است که زمانه تو را به صبر و تحمل آشنا کند.

هوش مصنوعی: از بدبختی‌هایی که در این چند روز به سرم آمده، این نیست که جانت از رنج و زحمت آزاد شود.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که او به دشمنانش نشان داد که مقام و موقعیت تو چقدر مهم است، اما این نشان دادن نباید به گونه‌ای باشد که به جان تو آسیب برساند. در واقع، او از تو می‌خواهد که مواظب خودت باشی و به هیچ وجه به آن‌ها اجازه ندهی که به تو آسیب برسانند.

هوش مصنوعی: تو با امید و آرزو به فکر نوشیدن زهر بودی تا اینکه از این دردها رهایی یابی و روح تو آسوده شود.

هوش مصنوعی: تو در میدان جنگ مانند اژدهایی هستی، اما نمی‌دانی که زهر اژدها نمی‌تواند او را بکشد.

هوش مصنوعی: اگر جوهر آسمان از تو روشن و باعظمت است، آیا جوهر تو به سبب آسیاب آسمانی محو خواهد شد؟

هوش مصنوعی: از دود و زنگی که از روح تو به وجود آمده، زهر و آلودگی در دنیا مشاهده می‌شود. آیا زهری هست که بتواند این زنگ و آلودگی روح را پاک کند؟

هوش مصنوعی: وقتی زهر را نوشیدی و زنده ماندی، بدان که در این دنیا باید مثل تو کسی باشد که آزاد و بزرگ‌منش است.

هوش مصنوعی: آگاه باش که از این پس، مرگ به جان پاک تو هرگز نخواهد آید و تا روز قیامت ناله‌ای نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: همه کارهایت به قدری خوب و ماهرانه انجام شده که هیچ کس جرات ندارد در برابر تو نادان به نظر برسد.

هوش مصنوعی: تو چه رازی با خدای بزرگ داری که از زهر کشنده، آب حیات برای تو تولید می‌شود؟

هوش مصنوعی: اگر مشک از ناف آهو بیرون بیاید، تعجبی ندارد، چون ممکن است گاهی که می‌خواهی به کامت الماس بدهی، آن هم شهدی شود.

هوش مصنوعی: اما این همه از انصاف پادشاه ناشی می‌شود، آیا زمانه به کسی چون تو رحم می‌کند و می‌تواند ببخشد؟

هوش مصنوعی: به اویی که شاه فرستاد، حیات دوباره‌ای پیدا کردی. آری، بزرگی و قدرت باید اینگونه باشد.

هوش مصنوعی: از محبت جم (انتظام کیهان) چه چیزی کم می‌شود؟ خصوصیات محبت ملک (سلطنت) که بدون پیامبر، آن را به گونه‌ای دیگر بیان می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر ملک و سلطنتی به دست او برگردد، جان و روحی که رفته است نیز دوباره به او خواهد بود.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که همیشه باید به شرایط و ویژگی‌های خود توجه کرده و از آنها بهره‌برداری کرد. در واقع، انسان نباید از ماهیت خود دور شود و باید به دنبال اعتلای خود باشد.

هوش مصنوعی: باشد که بقا و ماندگاری شما افزایش یابد، زیرا چهار ویژگی و خصیصه‌ی شما به همدیگر می‌افزاید و بر غنای وجودتان می‌افزاید.