سنایی » دیوان اشعار » قصاید و قطعات » شمارهٔ ۲۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جان من خیز و جام باده بیار</p></div>
<div class="m2"><p>که مرا برگ پارسایی نیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ساغر و می به جان و دل بخرم</p></div>
<div class="m2"><p>پیش کس می بدین روایی نیست</p></div></div>

دیوان حکیم سنایی غزنوی (بر اساس معتبرترین نسخه ها) به اهتمام پرویز بابایی - سنایی غزنوی - تصویر ۶۱۳

شمارهٔ ۲۸

جان من خیز و جام باده بیار
که مرا برگ پارسایی نیست
ساغر و می به جان و دل بخرم
پیش کس می بدین روایی نیست

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از محبوبش می‌خواهد که باده‌ای بیاورد و اظهار می‌کند که دیگر برایش حیا و پارسایی مهم نیست. او به این نتیجه رسیده که دل و جانش را به نوشیدن می‌دهد و دیگر از هیچ‌کس بایست می‌نویسد یا نمی‌ترسد.

شمارهٔ ۲۶ - شکایت از روزگار

شمارهٔ ۲۷

هوش مصنوعی: ای جان من، برخیز و یک جام شراب بیاور، چون من دیگر از راه درست و پارسایی دور شده‌ام.

جان من خیز و جام باده بیار

که مرا برگ پارسایی نیست

هوش مصنوعی: من با تمام وجود و عشق، شراب و جام را می‌خرم، زیرا در نزد هیچ‌کس دیگری چنین حالت و حالتی وجود ندارد.

ساغر و می به جان و دل بخرم

پیش کس می بدین روایی نیست

شمارهٔ ۲۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده