گنجور

شمارهٔ ۱۹۶

گوگرد سرخ خواست ز من سبز من پریر
در پیشش ار نیافتمی روی زردمی
خود سهل بود سهل که گوگرد سرخ خواست
گر نان خواجه خواستی از من چه کردمی

اطلاعات

وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: قصیده
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

گوگرد سرخ خواست ز من سبز من پریر
در پیشش ار نیافتمی روی زردمی
هوش مصنوعی: من از او خواستم که گوگرد سرخ بدهد، اما اگر نتوانم جلو او ظاهر شوم، رنگ چهره‌ام زرد خواهد شد.
خود سهل بود سهل که گوگرد سرخ خواست
گر نان خواجه خواستی از من چه کردمی
هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که درخواست آسانی وجود دارد، مانند اینکه رنگی خاص (گوگرد سرخ) خواسته شده است. اما اگر درخواست نان از شخصی بزرگ و مهم (خواجه) بود، چه واکنشی نشان می‌دادم! یعنی نشان می‌دهد که انتظار دستورات بزرگ و مهم از کسی وجود دارد.

حاشیه ها

1396/07/04 03:10
امیرحسین سیدهندی

این دو بیت به منجیک ترمذی نیز منسوب است
رجوع کنید دیوان منجیک ترمذی به کوشش احسان شواربی مقدم چاپ میراث مکتوب. ابیات پیوسته ص 25.

1396/07/04 03:10
امیرحسین سیدهندی

گوگرد سرخ خواست ز من سبز من پریر
امروز اگر نیافتمی روی زردمی
گفتم که نیک بود که گوگرد سرخ خواست
گر نان خواجه خواستی از من چه کردمی

1401/06/06 06:09
فاریان

شعر باید از منجیک باشد.
سبز من اشاره به خدای خالق گیاهان دارد و گوگرد سرخ استعاره از بالاترین درجات عرفانی است.
نان خواجه هم اشاره مستقیم و کاملا واضحی است به ایه‌ای است در قران.
این هم اولین تفسیر عرفانی من تا برگ زرین دیگری در مصادره به مطلوب ورق زنیم.

1401/06/06 12:09
جهن یزداد

کدام اشاره واضح ما که کسی انرا نمیتواند پیدا کند؟  کجای قران  از نان خواجه گفته / میشود بگویید کدام ایه / همه چیز را به قران میبندید

1401/06/06 23:09
فاریان

دوست عزیز خط آخر کامنتم را دوباره بخوانید لطفا. فکر نکنم با هم مخالفتی داشته باشیم