سنایی » دیوان اشعار » قصاید و قطعات » شمارهٔ ۱۶۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گفتم بنالم از تو به یاران و دوستان</p></div>
<div class="m2"><p>باشد که دست ظلم بداری ز بی‌گناه</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بازم حفاظ دامن همت گرفت و گفت</p></div>
<div class="m2"><p>زنهار تا از او به جزا و ناوری پناه</p></div></div>

دیوان حکیم سنایی غزنوی (بر اساس معتبرترین نسخه ها) به اهتمام پرویز بابایی - سنایی غزنوی - تصویر ۶۴۹

شمارهٔ ۱۶۴

گفتم بنالم از تو به یاران و دوستان
باشد که دست ظلم بداری ز بی گناه
بازم حفاظ دامن همت گرفت و گفت
زنهار تا از او به جزا و ناوری پناه

هوش مصنوعی: شاعر از ظلمی که به بی‌گناهی شده، به دوستانش شکایت می‌کند و طلب یاری می‌کند تا از ظلم جلوگیری شود. اما همت او می‌گوید که نباید به جزا و ناامیدی پناه ببرد و باید مراقب باشد.

شمارهٔ ۱۶۲ - در رثای محمد بهروز

شمارهٔ ۱۶۳

هوش مصنوعی: به دوستانم گفتم که از ظلم تو شکایت کنم، تا شاید کمک کنند و این ظلم را از سر بی‌گناهی بردارند.

گفتم بنالم از تو به یاران و دوستان

باشد که دست ظلم بداری ز بی‌گناه

هوش مصنوعی: دوباره دامن همت را در دست گرفت و هشدار داد که از او جز پناهی برای جزا و نازایی نیست.

بازم حفاظ دامن همت گرفت و گفت

زنهار تا از او به جزا و ناوری پناه

شمارهٔ ۱۶۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده